Ως οικολογικό Μουσείο συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία του πρωτόγονου, του αυτοσχεδιασμού αλλά και της τέλειας λειτουργικότητας.

Οι τοίχοι είναι κτισμένοι με πέτρα και λάσπη, χωρίς σοβά εξωτερικά για να μην διακρίνεται από τους πειρατές. Οι στέγες είναι κτισμένες με ειδικό χώμα, πατημένο με φύκια ενώ οι οροφές με πλάκες και δοκάρια από ντόπιο δέντρο, "τις φείδες". Το δάπεδο είναι από πατημένο χώμα, "την πάτωση". Το νερό ήταν μόνο το βρόχινο, που από τα δωμάτια κυλούσε στις στέρνες.

Έχει διασωθεί το μικρό αλωνάκι και το πιο πρωτόγονο πατητήρι στη μέση της αυλής, σ'ένα σκαλισμένο βράχο. Στην αυλή σώζεται ο πέτρινος κύλινδρος πάνω σε κυκλικό βάθρο όπου συνθλίβονται οι ελιές. Στο λιοτρίβι σώζεται το σύστημα με το μοχλό, ο οποίος πιέζει το το σάκο με τον πολτό και κυλάει το λάδι σε πήλινο δοχείο.

Για τον εξοπλισμό των χώρων του λαογραφικού Μουσείου συγκεντρώθηκαν και από άλλες παλιές θυμωνιές αντικείμενα αιώνων, όπως αργαλείος, κουρούπια, λαγήνια, καλάθια κλπ.

Στο νεώτερο σπίτι του τέλους του 19ου - αρχές 20ου αιώνα συγκεντρώθηκαν αντικείμενα εποχής, οι τοίχοι είναι ασβεστωμένοι μέσα-έξω και γενικά διαφαίνεται η νεώτερη, νεοελληνική εποχή.