Η Σίκινος, ένα μικρό νησί ανάμεσα στην Ίο και τη Φολέγανδρο, έμεινε πάντα στη σκιά της ιστορίας. Οι αρχαιολογικές μαρτυρίες αποδεικνύονται περισσότερο ενθαρρυντικές, προσδιορίζοντας δύο τουλάχιστον σημαντικές περιόδους για το νησί. Οι έξι βυζαντινοί ναοί διακοσμημένοι με τοιχογραφίες του 13ου και του 14ου αι., υποδεικνύουν τη σημασία της Σικίνου κατά την εποχή της λατινοκρατίας, ενώ οι πολυάριθμες εκκλησίες κτισμένες γύρω από το Κάστρο, στη Χώρα και το Χωριό, με τα ξυλόγλυπτα τέμπλα και τις εικόνες καθορίζουν άλλη μια περίοδο άνθησης του νησιού από το 17ο μέχρι το 19ο αι. Το εντυπωσιακότερο μνημείο της Σικίνου παραμένει η Επισκοπή, ένα ρωμαϊκό μαυσωλείο που μετασκευάστηκε σε χριστιανικό ναό. Αποτελεί ένα μνημείο εξέχουσας αρχαιολογικής, ιστορικής και αρχιτεκτονικής αξίας, όχι μόνο για το νησί αλλά και για ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο.

Τις πτυχές αυτές της ιστορίας της Σικίνου προσπαθεί να προβάλλει μέσα από την ανάδειξη των μνημείων της η έκθεση που πραγματοποιείται στον όροφο του κτηρίου της Κοινότητας Σικίνου στο Κάστρο της Χώρας.

Η Εκθεση προσαρμόστηκε στους προαναφερόμενους χώρους της διώροφης τυπικής οικίας του μεσαιωνικού οχυρωμένου οικισμού της Σικίνου, αναδεικνύοντας συγχρόνως την αρχιτεκτονική του.