Η πρώτη οικοδομική φάση της Ρωμαϊκής Αγοράς Θεσσαλονίκης χρονολογείται μετά τα μέσα του 1ου αιώνα μ.Χ.. Στη φάση αυτή, η ανατολική πτέρυγα οργανώνεται με έναν κεντρικό ορθογώνιο χώρο - βουλευτήριο, πλαισιωμένο από τέσσερις αίθουσες εκατέρωθεν. Έτσι η πόλη αποκτά τον πρώτο κλειστό χώρο συνάθροισης των αρχών της.Τον επόμενο αιώνα (2ος μ.Χ.) κατασκευάζεται το ωδείο. Ένα μικρό, στεγασμένο θέατρο, που καταλαμβάνει το χώρο του βουλευτηρίου, καθώς και των δύο παρακειμένων αιθουσών. Ο νέος χώρος, εκτός από την κάλυψη των αναγκών της διοίκησης, φιλοξενεί και καλλιτεχνικές παραστάσεις. Στον 3ο αιώνα μ.Χ. το ωδείο ανακαινίζεται. Προκειμένου να μεγαλώσει η ορχήστρα, αφαιρούνται οι πρώτες έξι σειρές κερκίδων και ανυψώνεται το επίπεδό της κατά 1,00μ.. Έτσι δημιουργείται, μεταξύ ορχήστρας και πρώτης σειράς κερκίδων του κοίλου, μια υψομετρική διαφορά που φτάνει τα 1,60μ.. Αυτή η διαφορά επιβάλλει και την ταυτόχρονη ανύψωση της σκηνής, ώστε να φτάσει στο επίπεδο των θεατών της πρώτης σειράς.Με δεδομένο ότι το ωδείο της Θεσσαλονίκης αποτελεί μέρος ενός κτηριακού συγκροτήματος και δεν είναι δυνατή η πρόσβαση πλάγια του κοίλου, όλες οι είσοδοι (πέντε), θεατών και ηθοποιών, τοποθετήθηκαν στην πρόσοψη του συγκροτήματος. Οι ακραίες είσοδοι προορίζονταν για τους ηθοποιούς, οι οποίοι εισερχόμενοι βρίσκονταν στα παρασκήνια και από εκεί στην ορχήστρα και στη σκηνή. Το κοινό χρησιμοποιούσε τις τρεις ενδιάμεσες, οι οποίες οδηγούσαν σε έναν χώρο κάτω ακριβώς από το δάπεδο της σκηνής και στη συνέχεια δια μέσου κλιμάκων έφταναν στο κοίλο. Στα μέσα περίπου του 4ου αιώνα άρχισαν οι εργασίες επέκτασης του ωδείου και της μετατροπής του σε θέατρο. Κατασκευάζεται δακτύλιος, ο οποίος περιβάλλει το υπάρχον κοίλο, πλάτους 15,00μ. ως υποδομή του νέου κοίλου. Ανυψώνεται η σκηνή, φτάνοντας τα υπέρθυρα των εισόδων, και επεκτείνεται, καταλαμβάνοντας το αντίστοιχο τμήμα της εσωτερικής στοάς της Αγοράς. Ταυτόχρονα κλείνουν οι τρεις κεντρικές είσοδοι του κοινού, για την είσοδο του οποίου κατασκευάστηκαν δύο κλιμακοστάσια στους παρακείμενους χώρους, που οδηγούσαν στο κεντρικό διάζωμα του κοίλου.Καθώς φαίνεται, σύμφωνα με τα αρχαιολογικά δεδομένα, η φάση αυτή δεν ολοκληρώθηκε. Στο τέλος του 4ου αιώνα μ.Χ. αρχίζει η εγκατάλειψη της Ρωμαϊκής Αγοράς και το ωδείο μετατρέπεται, με τις απαραίτητες εργασίες, σε χοάνη υποδοχής και συλλογής ομβρίων υδάτων.