Το ταφικό μνημείο στα Μάρμαρα Ζερβοχωρίου είναι ένα σχεδόν τετράγωνο κτίριο, με πρόσοψη προς τα ΒΑ, χτισμένο με μεγάλων διαστάσεων ασβεστολιθικούς γωνιόλιθους, η θέση του οποίου ήταν γνωστή από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, οπότε ο καθηγητής Σ. Δάκαρης το είχε ταυτίσει με «μεγάλη οικία ή ξενώνα».

Η ανασκαφική έρευνα του 1992 αποκάλυψε στο εσωτερικό του συλημένο κιβωτιόσχημο τάφο και ακριβώς απέναντί του το δάπεδο υπέργειας κατασκευής που λειτουργούσε πιθανόν ως «τράπεζα προσφορών», συνηγορώντας έτσι στην ταύτιση της χρήσης του χώρου με ταφικό ηρώο.

Ελάχιστα στοιχεία διαθέτουμε για το αρχικό ύψος του ηρώου, αλλά και για την αναπαράσταση των όψεών του, η ανυπαρξία ωστόσο κεραμιδιών στέγης μεταξύ των ευρημάτων συνηγορεί για τον υπαίθριο χαρακτήρα του μνημείου.

Η κατασκευή του τοποθετείται χρονικά του στην ελληνιστική εποχή (3ος αι. π.Χ.), περίοδο κατά την οποία κατασκευάζονται αρκετά παρόμοια ταφικά ηρώα σε ολόκληρη τη ΒΔ Ελλάδα, αλλά και ανάλογου χαρακτήρα κτίσματα και μεμονωμένοι τάφοι, σε ολόκληρη την κοιλάδα του Κωκυτού, του γνωστού κατά την παράδοση ως «ποταμού των θρήνων».