Οι τέσσερις επαύλεις Α, Β, C και D ανεγέρθηκαν περί το 400 μ.Χ. στη βόρεια κλιτύ του Αρείου Πάγου. Κοινά χαρακτηριστικά τους είναι το μεγάλο μέγεθος (1000 έως 1800 μ2 έκαστη), η πολυτέλεια των εσωτερικών χώρων και της διακόσμησης και η παρουσία ενός ευρύχωρου δωματίου με ημικύκλιο στη μια πλευρά. Οι επαύλεις αυτές ταυτίστηκαν με κατοικίες σοφιστών που δίδασκαν στους νέους της εποχής την κλασική φιλοσοφία. Ο συγγραφέας Ευνάπιος τον 4ο αι.μ.Χ. μας περιγράφει τέτοιες ιδιωτικές αίθουσες ακροάσεων, στις οποίες διδασκόταν η φιλοσοφία. Το πολυτελέστερο οικοδόμημα από την ομάδα των τεσσάρων είναι η οικία C, έκτασης 1800 μ2 , γνωστή στην έρευνα ως «Οικία Ω». Βρίσκεται νοτίως της Ανώτερης Νότιας οδού, σε τεχνητό κοίλωμα του βράχου, επάνω στα κατάλοιπα τριών οικιών της κλασικής περιόδου. Κατασκευάστηκε στα τέλη του 4ου αι. μ. Χ., εγκαταλείφθηκε βιαίως στις πρώτες δεκαετίες του 6ου αι. μ. Χ. και κατοικήθηκε από νέους ιδιοκτήτες, μέχρι την τελική της καταστροφή στα τέλη του 6ου αι., πιθανόν κατά την επιδρομή των Σλάβων (582/3 μ.Χ.).Το κτήριο αναπτύσσεται σε τρεις πτέρυγες. Κεντρικός χώρος κάθε πτέρυγας είναι η περίστυλη αυλή, γύρω από την οποία διατάσσονται τα επίσημα και ιδιαίτερα διαμερίσματα των ιδιοκτητών της. Ξεχωρίζουν η κεντρική περίστυλη αυλή με 12 μαρμάρινους ιωνικούς κίονες, το νυμφαίο: ένα τετράγωνο δωμάτιο με ημικυκλική απόληξη, το οποίο διαθέτει λουτήρα με πολύχρωμα επιχρίσματα και μαρμάρινη επένδυση στους τοίχους, το τρικλίνιο με ψηφιδωτό δάπεδο υψηλής καλλιτεχνικής ποιότητας, όπως επίσης και το μικρό λουτρό που εντάχθηκε στο τμήμα αυτό της οικίας στη δεύτερη κατασκευαστική της φάση. Στη δυτική πτέρυγα η οικία διέθετε ευρύχωρη ορθογώνια αίθουσα με πέντε κόγχες, για την τοποθέτηση αγαλμάτων. Την οικία κοσμούσε μεγάλη συλλογή γλυπτών, τα περισσότερα και πιο καλοδιατηρημένα από τα οποία βρέθηκαν μέσα σε δύο πηγάδια. Είναι πολύ πιθανόν ότι η Οικία Ω υπήρξε κατοικία και εκπαιδευτήριο ενός ευκατάστατου εκπροσώπου της Νεοπλατωνικής φιλοσοφίας. Το 529 μ.Χ., ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός με διάταγμά του απαγόρευσε τη λειτουργία των φιλοσοφικών σχολών της Αθήνας προς όφελος της νέας θρησκείας, του Χριστιανισμού. Φαίνεται πως ο ιδιοκτήτης της Οικίας Ω εκδιώχθηκε την εποχή αυτή και στην έπαυλη εγκαταστάθηκε ένα προεξάρχον μέλος της αναπτυσσόμενης χριστιανικής κοινότητας. Για τις ανάγκες του νέου ιδιοκτήτη το νυμφαίο μετατράπηκε σε βαπτιστήριο και η κεντρική ειδωλολατρική παράσταση του ψηφιδωτού του δαπέδου αντικαταστάθηκε με ένα σταυρό.