Το Φανάρι, που διοικητικά ανήκει στο νομό Καρδίτσας, βρίσκεται 16 χλμ. νότια των Τρικάλων, σε ένα λόφο ορατό από μακριά. Η πρώτη αφορά στο Φανάρι γίνεται σε ένα αυτοκρατορικό χρυσόβουλλο του 1289. Η βυζαντινή πόλη Φανάρι, απαντάται συχνά στις πηγές σε όλη τη διάρκεια του 14ου αι. Κτισμένη σε φύσει οχυρή θέση αποκτά ιδιαίτερη στρατηγική σημασία στην υστεροβυζαντινή περίοδο, αφού βρίσκεται στην έξοδο μιας από τις διόδους επικοινωνίας της Ηπείρου-Θεσσαλίας και έλεγχε ιδιαίτερα την οδό Τρικάλων-Άρτας. Για τους ίδιους λόγους οι Τούρκοι καθιστούν το Φανάρι ορμητήριό τους σε όλη την περίοδο της κυριαρχίας τους. Από τον 15ο αι. αποτελεί έδρα επισκοπής.

Πρόκειται για μικρό οχυρό, εκτάσεως 2.6 στρεμμάτων, που ενισχύεται από έξι προεξέχοντες πύργους, με ιδιαίτερα ενισχυμένο τον νότιο. Το κάστρο διέθετε δύο εισόδους, μία στη νότια που είναι η κύρια και μία βοηθητική στη βόρεια πλευρά. Η διάμετρος του οχυρού είναι 100 μ. περίπου. Στο εσωτερικό του υπάρχουν ερείπια δύο δεξαμενών, καμαροσκέπαστης πυριτιδαποθήκης, ενός τζαμιού που πατάει επάνω σε παλιότερο κτίριο με λουτρό, καθώς και δίχωρου κτιρίου μπροστά στην είσοδο για τις ανάγκες της φρουράς. Τα περισσότερα αποκαλύφθηκαν με ανασκαφές της 7ης Ε.Β.Α., κατά τη διάρκεια των αναστηλωτικών εργασιών που διεξήχθησαν με τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης.