Το κάστρο της Πάτρας χτίστηκε κατά το β΄ μισό του 6ου μ.Χ. αιώνα, επάνω στα ερείπια της αρχαίας Ακρόπολης. Στα 805 μ.Χ. οι κάτοικοι της πόλης πολιορκήθηκαν στο κάστρο από Σλάβους και Σαρακηνούς και η νίκη τους, που αποδόθηκε σε θαύμα του πολιούχου της πόλης Αγίου Ανδρέα, ήταν σημαντική για την αναχαίτιση των βαρβαρικών επιδρομών στην Πελοπόννησο. Κατά τους επόμενους αιώνες το κάστρο, που παρέμεινε σε αδιάκοπη χρήση για την άμυνα της πόλης, αλλά και ως διοικητικό και στρατιωτικό κέντρο, μέχρι τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, κατακτήθηκε από τους Φράγκους, Ενετούς, Παλαιολόγους και Τούρκους.

Το κάστρο αποτελείται από έναν τριγωνικό εξωτερικό περίβολο, ενισχυμένο με πύργους και προμαχώνες, που προστατευόταν αρχικά από βαθιά τάφρο, και ένα εσωτερικό περίβολο, που υψώνεται στη Β.Α. γωνία και επίσης περιβάλλεται από τάφρο. Οι οικοδομικές φάσεις που διακρίνονται σήμερα στο κάστρο αποτελούν μαρτυρία των εργασιών που πραγματοποιήθηκαν από τους εκάστοτε κατακτητές του για την επισκευή του και την προσαρμογή του στις εξελίξεις της πολεμικής τεχνολογίας.

Η αρχική κατασκευή είναι σήμερα ορατή κυρίως στο βόρειο τείχος, τα ίχνη της, όμως, που εντοπίζονται και στις τρεις πλευρές των τειχών, μαρτυρούν πως η αρχική βυζαντινή οχύρωση είχε την ίδια περίπου περίμετρο.