Βρίσκεται δίπλα στο αλσύλιο του ναού της Παναγίας Κιάτου. Πρόκειται για τρίκλιτη με κιονοστοιχίες βασιλική, με μεγάλη ημικυκλική αψίδα ανατολικά και νάρθηκα και αίθριο δυτικά. Στο χώρο του πρεσβυτερίου υπήρχε σύνθρονο και επισκοπικός θρόνος, ενώ στο μεσαίο κλίτος κτιστός άμβωνας.

Στον ορθογώνιο πυρήνα του ναού είναι προσκολλημένα διάφορα προσκτίσματα, τα σημαντικότερα των οποίων είναι το παρεκκλήσιο και το βαπτιστήριο στη νότια πλευρά.

Η βασιλική χρονολογείται στον 5ο αι. μ.Χ, ενώ μετά την από πυρκαγιά καταστροφή της δεν ανακτίσθηκε, αλλά χρησιμοποιήθηκε ως τόπος ταφής. Εκτεταμένο νεκροταφείο αποκαλύφθηκε και δυτικά του μνημείου.

Οι ανασκαφές στο χώρο πραγματοποιήθηκαν από τον Α. Ορλάνδο, κατά τα έτη 1933, 1954, 1962, ενώ έρευνες από την αρχαιολόγο Κ. Σκαρμούτσου, κατα τα έτη 1986, 1987, έδωσαν στοιχεία για την προς τα δυτικά έκταση του μνημείο.