Βορειοανατολικά της Μεθώνης στην περιοχή «Παλιομεθώνη» διατηρούνται τα επιβλητικά ερείπια του ναού του Αγιολέου. Πρόκειται για το καθολικό της κιστερκιανής μονής της Santa Maria de Berge που καταστράφηκε από τους Έλληνες το 1267. Ανήκε στον τύπο της τρίκλιτης βασιλικής, αρκετά μεγάλων διαστάσεων, με ισχυρούς τοίχους με αντηρίδες που στήριζαν τη θολωτή οροφή. Στα ανατολικά σώζονται σε αρκετό ύψος οι τοίχοι του τρίκογχου ιερού. Στο κτίριο διατηρούνται στοιχεία που συναντώνται σε πολλούς ναούς στη Δύση κατά το 13ο αιώνα: οι τρεις προέχουσες κόγχες του ιερού, οι ισχυρές αντηρίδες στις τέσσερις πλευρές του μνημείου, η διάταξη δύο αντηρίδων στις γωνίες του, οι δύο διπλές βάσεις κιόνων πάνω σε ψηλά βάθρα σε επαφή εσωτερικά με το δυτικό τοίχο, οι ημικίονες με τεκτονικά ακόσμητα κιονόκρανα, καθώς και η άλλοτε ύπαρξη πυλώνος στην κεντρική πύλη εισόδου στη δυτική πλευρά, πιστοποιούν μοναδικό δείγμα αμιγούς γοτθικής αρχιτεκτονικής στο μεσσηνιακό χώρο. Σε μεταγενέστερη περίοδο, τον 15ο αιώνα, εντός των ερειπίων της μεγάλης γοτθικής εκκλησίας κτίστηκε ένας μικρότερος σταυρεπίστεγος ναός, τα ερείπια του οποίου σώζονται σε μεγάλο ύψος. Η εγκάρσια καμάρα του στηριζόταν σε τέσσερις ημικίονες μεταξύ των οποίων, στο βόρειο τοίχο, υπήρχε πιθανόν μια είσοδος. Στο βόρειο και το νότιο τοίχο, υπήρχαν δίλοβα παράθυρα με θυρεό άνωθέν τους. Ο περίβολος της εκκλησίας ήταν ενισχυμένος με αντηρίδες.