Η οικία της Μαριγώς Μαυρικάκη, το γένος Παπαδάκη, κατασκευάστηκε γύρω στο 1905, σύμφωνα με τη χαραγμένη επιγραφή στο σκαλοπάτι της αυλόπορτας. Πρόκειται για ένα νεοκλασικό «καπετανέϊκο? σπίτι, ισόγειο με μικρό υπόγειο χώρο. Είναι λιθόκτιστο με επίπεδη στέγη και δώμα από μείγμα πατελιάς και πορσελάνης. Πλήθος μορφολογικά και διακοσμητικά στοιχεία στολίζουν τις όψεις και το εσωτερικό του κτηρίου, κάνοντάς το πράγματι ένα έργο τέχνης.

Η είσοδος από την πόρτα στην αυλή του σπιτιού γίνεται από έναν καταπληκτικό πυλώνα με ξύλινη ταμπλαδωτή πόρτα. Η αυλή είναι πολύ προσεγμένη και αρμονικά διαμορφωμένη. Είναι χοχλόστρωτη και σε ένα τμήμα της σχηματίζεται υπερυψωμένο παρτέρι. Από την αυλή ξεκινούν δύο εξωτερικές σκάλες για τη στέγη και και τον υπόγειο χώρο αντίστοιχα.

Στο εσωτερικό του κυρίως σπιτιού συναντούμε την τυπική νεοκλασική διάταξη: κεντρικός ευρύχωρος διάδρομος με δωμάτια δεξιά και αριστερά, ο οποίος καταλήγει στο μεγαλύτερο δωμάτιο του σπιτιού, τη σάλα. Το ξύλινο ταβάνι του διαδρόμου και της σάλας είναι πολύ όμορφα διακοσμημένο και ζωγραφισμένο. Πλήθος άλλων διακοσμητικών στοιχείων στολίζουν το εσωτερικό του σπιτιού: γύψινα, ξύλινες διακοσμητικές ταινίες διατρέχουν ολόγυρα τα δωμάτια κ.α.

Προσβάσιμη από ανεξάρτητη είσοδο από την αυλή είναι η κουζίνα, με ξύλινο πατάρι που καλύπτει το μισό δωμάτιο, μικρή ξύλινη σκάλα και καπνοδόχο. Έξω από το σπίτι και στην εσοχή που σχηματίζεται μεταξύ του κυρίως όγκου του σπιτιού και του περιμετρικού μαντρότοιχου, σχηματίζεται μία δεύτερη καπνοδόχος και στο βάθος η τουαλέτα.

Το κτήριο βρίσκεται σε αρκετά καλή κατάσταση σήμερα και έχει αγορασθεί από τον πολιτιστικό σύλλογο Αρβανιτοχωρίου. Ο σύλλογος επιθυμεί να το επισκευάσει και να το διαμορφώσει σε λαογραφικό μουσείο, συγκεντρώνοντας έτσι πλήθος ποικίλων ειδών λαϊκής τέχνης που σήμερα καταστρέφονται ή υφαρπάζονται.