Το κτήριο που στεγάζει το Λαογραφικό Μουσείο Καλαμάτας δόθηκε ως δωρεά από τον Κυριακού στο Δήμο της πόλης. Αρχικά το κτίσμα χρησίμευσε για να στεγαστεί ο Σύλλογος προς Διάδοση των Γραμμάτων, λειτούργησε από το 1936 έως το 1945 ως σχολή αλφαβητισμού και αρκετά αργότερα, ως μουσείο.

Πρόκειται για διώροφο αρχοντικό με ακανόνιστη κάτοψη λόγω γωνιακής θέσης. Διαθέτει ξύλινη στέγη με βυζαντινά κεραμίδια και εξώστη στη στενή πλευρά του με περίτεχνα σιδερένια φουρούσια και κιγκλιδώματα. Στις γωνίες διακρίνονται καθαρά ψευδοπαραστάδες όπως και κορνίζες στη στάθμη της οροφής του ισογείου και κάτω από το γείσο της στέγης.

Η κύρια είσοδος επιστέφεται από τοξωτό υπέρθυρο με φεγγίτη και στολίζεται με ψευδοπαραστάδες με επίκρανα, κορνίζες και γείσο. Με τις εργασίες αποκατάστασης, επανεγκαταστάθηκαν οι δύο τοξωτές πόρτες στη νότια όψη, οι οποίες μετατράπηκαν μεταγενέστερα σε τετράγωνα παράθυρα.

Μετά τους σεισμούς του 1986, το μουσείο έμεινε για αρκετά χρόνια κλειστό, για να πραγματοποιηθούν οι οικοδομικές εργασίες αποκατάστασης και να ετοιμαστούν τα εκθέματα του μουσείου, το οποίο άνοιξε πάλι τον Ιούλιο του 2002.