Το αρχοντικό που στεγάζει το Τεχνικό Επιμελητήριο Ρόδου αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικότερα ροδίτικα νεοκλασικά κτίσματα. Οικοδομήθηκε ανάμεσα στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα από τον ιατρό Παύλο Παυλίδη που καταγόταν από το Λιβίση της Μικράς Ασίας.

Το αξιόλογο αυτό κτήριο αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής, με ισορροπία στη διάπλαση και αίσθημα αρμονίας και μεγαλοπρέπειας στον όγκο του. Το 1947 μετατράπηκε σε ανθοπωλείο και στη συνέχεια πάλι σε κατοικία. Αργότερα, λειτούργησε ως ιδιωτικό γυμνάσιο και δημοτικό και έπειτα έμεινε ακατοίκητο και εγκαταλελειμμένο. Σήμερα, μετά την πραγματοποίηση των απαιτούμενων επισκευών, στεγάζει τα γραφεία του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος-Τμήματος Δωδεκανήσου.

Πρόκειται για ένα λιθόκτιστο, κεραμοσκεπές κτίσμα που περιβάλλεται από κήπο. Διακρίνεται για τον έντονο τονισμό του κεντρικού του άξονα και τη συμμετρική διάταξη των ανοιγμάτων και όλων των μορφολογικών στοιχείων των όψεών του. Στο κέντρο της πρόσοψης σχηματίζεται εσοχή που ορίζεται από δύο ψευδοπαραστάδες δεξιά και αριστερά, οι οποίες σχηματίζουν επιστέγασμα. Στην εσοχή αυτή διαμορφώνεται η κεντρική είσοδος στο ισόγειο και το μπαλκόνι στον όροφο. Στον όροφο τα παράθυρα είναι ξύλινα, με γαλλικά παραθυρόφυλλα.

Η απλότητα του όγκου του κτηρίου αντισταθμίζεται από το ''στόλισμα'' των όψεών του. Πλήθος μορφολογικά και επιμέρους κατασκευαστικά στοιχεία διακοσμούν τις όψεις του: διακοσμητικές ταινίες με γεισίποδες, στηθαίο στη στέγη και διακοσμητική ταινία ανάμεσα σε ισόγειο και όροφο διατρέχουν ολόγυρα το κτήριο, ενώ γωνιακές παραστάδες, περίτεχνα διακοσμημένες σιδεριές και απομιμήσεις ισόδομης λιθοδομής στα εξωτερικά, βαμμένα μπλε, επιχρίσματα κοσμούν το αρχιτεκτονικό σύνολο.

Η εσωτερική διαρρύθμιση του αρχοντικού χαρακτηρίζεται από τυπική νεοκλασική διάταξη. Από την κύρια είσοδο του ισογείου ξεκινά κεντρικός ευρύχωρος διάδρομος με δωμάτια δεξιά και αριστερά. Στη μέση περίπου του διαδρόμου βρίσκεται η επιβλητική ξύλινη σκάλα που οδηγεί στον όροφο. Η ίδια ακριβώς διάταξη ακολουθείται και στον όροφο, με το διάδρομο να ενώνει τα δύο μπαλκόνια που βρίσκονται πάνω από τις εισόδους του ισογείου.

Η οικία περιβάλλεται από μεγάλο κήπο, περιφραγμένο με λιθοδομή και περίτεχνες σιδεριές. Στη νοτιοδυτική γωνία του κήπου υπάρχει μικρό, ισόγειο, λιθόκτιστο κτίσμα που χρησίμευε σα βοηθητικός χώρος και κατοικία προσωπικού. Στο πίσω μέρος του κτηρίου υπάρχει χαρακτηριστική στέρνα και ο απαραίτητος μύλος με πανιά που γέμιζε τη στέρνα για τις ανάγκες άρδευσης του κήπου, ο οποίος όμως δε σώζεται.