Η οικία του Ιωάννη Κωνσταντάκη αποτελεί ένα απλό, μονόχωρο, στενόμακρο κτίσμα με τη μορφή του λαϊκού σπιτιού, βασισμένου στην τοπική παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Κτίστηκε γύρω στα 1840. Εξωτερικά, το κτήριο είναι λιτό, με απλή αισθητική που βασίζεται κυρίως στην πλαστικότητα των όγκων του ως σύνολο, στις ανθρώπινες αναλογίες των διαστάσεων, στη διάρθρωση των ανοιγμάτων, στην υφή των επιφανειών, στις υδρορρόες και σε άλλα επιμέρους στοιχεία.

Η οικία είναι κτισμένη από ακανόνιστες πέτρες της περιοχής και λάσπη. Οι λιθοδομές είναι ασοβάτιστες εξωτερικά, ενώ στο εσωτερικό είναι σοβατισμένες με ασπρόπηλο και άχυρο ως συνεκτικό υλικό.

Γύρω από τον εξωτερικό τοίχο και λίγο χαμηλότερα από το δώμα υπάρχει πέτρινο γείσο κτισμένο από σχιστόπλακες της περιοχής για την προστασία από τα νερά της βροχής. Το ίδιο γείσο επαναλαμβάνεται και χαμηλότερα, πάνω από την πόρτα και το παράθυρο. Γύρω από το δώμα είναι κτισμένο μικρό στηθαίο που διακόπτεται σε καθορισμένα σημεία, όπου υπάρχουν οι χύτες για τη ροή του βρόχινου νερού.

Τα ανοίγματα του κτίσματος είναι ελάχιστα και σε επιλεγμένα σημεία για λόγους θερμομόνωσης. Τα κουφώματα είναι ξύλινα καρφωτά, χωρίς τζαμιλίκια στα παράθυρα. Χαρακτηριστική είναι η εσωτερική διάρθρωση του σπιτιού όπου με τη χρήση πάγκων και ξύλινων υπερυψωμένων επιπέδων, εξασφαλίζονταν όλες τις λειτουργικές ανάγκες του αγροτικού σπιτιού, τόσο των κατοίκων όσο και των ζώων.

Το τζάκι ("τσιμνιά") είναι τοποθετημένο στη γωνία της εισόδου και το δάπεδό του είναι υπερυψωμένο κατά 10 εκ. Στο σημείο αυτό βρισκόταν η εστία, ο χώρος συγκέντρωσης της οικογένειας αλλά και υποδοχής των επισκεπτών.