Το κτίσμα βρίσκεται σε κεντρικό σημείο δίπλα στη θάλασσα, στην Κοινότητα Λιβαδιών Τήλου και είναι ιδιοκτησίας της Κτηματικής Υπηρεσίας του Δημοσίου και έχει κατασκευασθεί το έτος 1930.

Σε κάτοψη αποτελείται από ένα πολυγωνικό διώροφο πυργίσκο που πλαισιώνεται από έναν ισόγειο όγκο σε ακανόνιστο σχήμα. Από τον πρώτο όροφο του πυργίσκου έχουμε πρόσβαση στην μία από τις δύο ταράτσες που δημιουργεί το ισόγειο κτίσμα, όπου τη διακοσμούν κολόνες σε όλο το μήκος της, οι οποίες χρησιμοποιούνται για τη στήριξη πέργκολας.

Στην πίσω πλευρά του κτηρίου βρίσκεται εσωτερική αυλή, στην πίσω πλευρά της οποίας υπάρχουν κολόνες που στηρίζουν ξύλινο υπόστεγο. Ο Κήπος είναι περιφραγμένος από έναν αυλότοιχο που αρχίζει στην ίδια ευθεία με τις πλάγιες όψεις δημιουργώντας διαβαθμίσεις στο ανισόπεδο έδαφος. Στην μία από τις δύο ταράτσες υπάρχει πρόσβαση από εξωτερική σκάλα που εφάπτεται στην πρόσοψη.

Όσον αφορά στην αρχιτεκτονική του κτηρίου, παρατηρούμε ένα μείγμα «ανατολικών» και «αραβουργικών» στοιχείων. Πρόκειται για κτίσμα σχεδιασμένο για να ξαφνιάσει το θεατή, αφού δεν έχει την παραμικρή σχέση με την αρχιτεκτονική του νησιού. Δεσπόζει δίπλα στη θάλασσα και η θέση του διαδραμάτισε ουσιαστικό ρόλο στη δημιουργία της ψευδαίσθησης ότι πρόκειται για κάποιο οχυρό ή και κάποιο σύμβολο.

Ο μικρός διώροφος πυργίσκος είναι το επίκεντρο της πρόσοψης , όπου βρίσκεται η κεντρική είσοδος πλαισιωμένη από τρεις αψίδες. Εκεί δημιουργείται μία εσοχή σαν υπόστεγο, η οποία αποτελεί λειτουργικό αλλά και διακοσμητικό στοιχείο.

Το διακοσμητικό τελείωμα του πυργίσκου επηρεάζεται από την οχυρωματική αρχιτεκτονική. Εκατέρωθεν του πυργίσκου συνεχίζεται η πρόσοψη από το ισόγειο κτίσμα , στην οποία παρατηρείται μεγάλη ποικιλία στις φόρμες και τις διαστάσεις των ανοιγμάτων της. Ένα μικρό ημικυκλικό μπαλκονάκι συμπληρώνει τη διακόσμηση της προσόψεως.

Το κτήριο είναι σοβατισμένο και τα χρώματα που χρησιμοποιούνται εξωτερικά είναι το λευκό για τους τοίχους και το μπλε για τα κουφώματα , τα παντζούρια και κάποιες διακοσμητικές κορνίζες.

Το κτήριο χαρακτηρίσθηκε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο λόγω της αρχιτεκτονικής του, της θέσης του, αλλά και της λειτουργίας του ως Αστυνομικός και Λιμενικός Σταθμός της νήσου Τήλου.