Στην παρυφή της Μεγάλης Τούμπας βρίσκονταν τα ερείπια του μακεδονικού τάφου ΙV, ενός μονοθάλαμου μνημείου που χτίστηκε όπως φαίνεται τον 3ο αιώνα π.Χ. ίσως για να δεχτεί το λείψανο του Αντιγόνου Γονατά. Ο τάφος αυτός που δεν τον προστάτευαν οι τεράστιοι όγκοι χώματος της Μεγάλης Τούμπας, όχι μόνο συλήθηκε, αλλά και λιθολογήθηκε βάναυσα μέσα στους αιώνες με αποτέλεσμα να μη βρεθούν στη θέση τους παρά μόνο τα ίχνη από τους τοίχους και μερικά κομμάτια από τους κίονες και την ανωδομή της πρόσοψής του που ωστόσο επαρκούν για να αναπαρασταθεί με βεβαιότητα η μορφή του.

Οι τέσσερις ελεύθεροι δωρικοί κίονες σχηματίζουν μια υποτυπώδη στοά στην πρόσοψη του μνημείου, αποτελώντας μια μοναδική και αξιοσημείωτη αρχιτεκτονική ιδιαιτερότητα, αφού σε όλους τους υπόλοιπους μακεδονικούς τάφους είναι πακτωμένοι σε μορφή ημικιόνων στον τοίχο. Η κιονοστοιχία επιστεφόταν από το χαρακτηριστικό δωρικό επιστύλιο και τη ζωφόρο με τα τρίγλυφα και τις μετόπες, αλλά αντί για αέτωμα υπήρχε και εδώ, όπως και στον τάφο του Φιλίππου Β΄ και του Αλεξανδρου Δ΄, μια ιωνική ζωφόρος, μια ακόμη ιδιαιτερότητα που δείχνει πως ο κατασκευαστής του μνημείου συνεχίζει συνειδητά την αρχιτεκτονική παράδοση των γειτονικών βασιλικών τάφων της Μεγάλης Τούμπας, η ανάμνηση της μορφής των οποίων θα πρέπει να ήταν ζωντανή στην εποχή του.