Τρίτη στην τάξη μεταξύ των είκοσι μονών του Αγίου Όρους, η Μονή Ιβήρων κτίστηκε στο τέλος του 10ου αι. από τους Γεωργιανούς (Ίβηρες) μοναχούς Ιωάννη και Ευθύμιο στη θέση όπου παλαιότερα υπήρχε η Μονή του Κλήμεντος. Όπως και άλλες μονές, γνώρισε μεγάλη άνθιση κατά το 16ο αι. και μεγάλα ζωγραφικά έργα εκτελέστηκαν την εποχή αυτή (τοιχογραφίες καθολικού κ.λ.π.)

Κτισμένη δίπλα στη θάλασσα, περιβάλλεται από τις τέσσερις πτέρυγες σε σχήμα ορθογωνίου. Στο κέντρο βρίσκεται ο κεντρικός ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου, που χρονολογείται από την εποχή των κτητόρων (10ος αι.), καθώς και τα δύο σημαντικά για την ιστορία τους παρεκκλήσια, της Παναγίας Πορταΐτισσας και του Τιμίου Προδρόμου του Κλήμεντος. Το μεγαλύτερο τμήμα των πτερύγων ανοικοδομήθηκε στη θέση παλαιοτέρων κτηρίων κατά το 19ο αι.

Πολυμελής μοναχική αδελφότητα έχει επιδοθεί σήμερα στην αποκατάσταση των ερειπωμένων κτηρίων που περιβάλλουν την μονή, παράλληλα με τη φιλοξενία των προσκυνητών και την εξυπηρέτηση πολλών επιστημόνων, που καταφθάνουν από όλο τον κόσμο για την μελέτη του ιστορικού πλούτου της μονής.

Η μονή εορτάζει τη 15η Αυγούστου -Κοίμηση της Θεοτόκου- (28η Αυγούστου με το Νέο Ημερολόγιο) και ο εορτασμός κάθε χρόνο γίνεται με ιδιαίτερη λαμπρότητα. Πλήθος κόσμου συρρέει για τα θρυλούμενα θαύματα της Παναγίας Πορταΐτισσας.