Το αρχοντικό του Παπακωνσταντή αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κοσμικά κτήρια της μεσαιωνικής περιόδου. Το κύριο μέρος της οικίας είναι το "καλό σπίτι" ή "σάλα", μια ορθογώνια αίθουσα που υψώνεται στο βάθος της αυλής. Η ανάγλυφη διακόσμηση σε πωρόλιθο στην πρόσοψη της οικίας είναι ένα μοναδικό σύμπλεγμα βυζαντινών, ιπποτικών και αραβικών μορφικών στοιχείων (πλοχμοί, λωτοί, δικέφαλοι αετοί, σταυροί, ρόδακες και κληματίδες), που αντικατοπτρίζουν το ιστορικό παρελθόν του τόπου. Η σωζόμενη επιγραφή στην πρόσοψη χρονολογεί την οικία στο 1626. Η οροφή κοσμείται από επαναλαμβανόμενα φυτικά και ζωικά μοτίβα, ενώ το δάπεδο καλύπτεται από λευκά και μαύρα βότσαλα, τα "χοχλάκια", που σχηματίζουν γεωμετρικά μοτίβα. Η είσοδος στην αυλή γίνεται από τον "πυλιώνα", ένα πέρασμα θολωτό. Η αυλή περιβάλλεται από υψηλούς τοίχους ώστε να μην είναι ορατή στους περαστικούς ή τους γείτονες. Περιμετρικά της αυλής αναπτύσσονται οι βοηθητικοί χώροι της κατοικίας, το "μαγερειό", η τραπεζαρία, το αποχωρητήριο, ενώ στα αριστερά υπάρχει πώρινη σκάλα που οδηγεί στο "δωμάτιο του καπετάνιου", που υψώνεται επάνω από τον "πυλιώνα".

Το κυριώτερο μέρος του λινδιακού σπιτιού ήταν ο "σουφάς", ένα είδος ξύλινου εξώστη, ο οποίος ήταν τοποθετημένος πάντοτε στη εσωτερική πλευρά του σπιτιού, απέναντι από την είσοδο. Στο αριστερό τμήμα του "σουφά" βρισκόταν ο "παστός", το νυφικό κρεβάτι, το οποίο ήταν σκεπασμένο με ένα υφασμάτινο παραπέτασμα, το "σπερβέρι". Σε μια άκρη, τοποθετημένα το ένα επάνω στο άλλο, ήταν τα μεταξωτά παπλώματα, οι "μαχραμάδες", και τα κεντητά μαξιλάρια. Στον χώρο που δημιουργείται κάτω από το νυφικό κρεβάτι, τον λεγόμενο "αποκρέβατο", αποθηκεύονταν το λάδι και το κρασί. Το δεξί τμήμα του "σουφά", η "αρέκλα", χρησίμευε στην αποθήκευση των σιτηρών. Ο "σουφάς" ήταν καλυμμένος με χειροποίητους τάπητες, που ονομάζονται "μοσκήτες" και περιβαλλόταν από χαμηλά ξύλινα κιγκλιδώματα, τα "τραπουζάνια".

Δεξιά βρισκόταν η "πάγκα", χαμηλή ξύλινη ορθογώνια κατασκευή, με την "τσιμιά" (τζάκι). Αριστερά ήταν τοποθετημένοι οι ξύλινοι "πάγκοι", οι οποίοι χρησίμευαν στην αποθήκευση των τροφίμων, ενώ μεγάλες ξύλινες κασέλες χρησίμευαν στη φύλαξη του ιματισμού της οικογένειας. Στον τοίχο που βρίσκεται απέναντι από την είσοδο ήταν κρεμασμένες οι λινδιακές "σκουτέλες", μεγάλα πιάτα διακοσμητικού χαρακτήρα, ξακουστά για τον χρωματικό τους διάκοσμο. από τις "σκουτέλες" ή τα πιάτα πήρε και την ονομασία του ο τοίχος, "σκουτελότοιχος" ή "πιατελότοιχος".

Σκοπός της έκθεσης είναι οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της Λίνδου να έλθουν σε επαφή με τα κοσμικά κτήρια και την τέχνη της μεσαιωνικής περιόδου (αρχιτεκτονική ,λιθοξοϊκή, ζωγραφική και επίπλωση).