Το σπήλαιο Πλατυβόλας γνωστό με τα ονόματα Σπηλιά, Σκοτεινή Σπηλιά και Κάτω Πηγάδι βρίσκεται σε υψόμετρο 400 μ. κοντά στο μικρό οικισμό Σκουραχλάδα του νομού Χανίων.

Πρόκειται για ευμέγεθες σπήλαιο που αποτελείται από τέσσερις αίθουσες σε διαφορετικά επίπεδα. Επιφανειακή περισυλλογή και ανασκαφική έρευνα που διενεργήθηκε από την Αρχαιολογική Υπηρεσία υπό τη διεύθυνση του Ι. Τζεδάκι έφερε στο φως πλήθος ευρημάτων.

Στα τρία πρώτα επίπεδα του σπηλαίου βρέθηκαν ευρήματα που δηλώνουν την αδιάκοπη χρήση του από την τελική Nεολιθική περίοδο (4.500-3.000 π.Χ.) μέχρι και το τέλος των Παλαιοανακτορικών χρόνων (1.950-1.650 π.Χ.) με κύρια χρήση του σπηλαίου ως κατοικίας στην τελική Νεολιθική και κυρίως στην Προανακτορική περίοδο (3.000-1.950 π.Χ.).

Στο τέταρτο και πιο δυσπρόσιτο επίπεδο του σπηλαίου βρέθηκε μόνο πλήθος οστών, που μαρτυρεί ταφική χρήση. Ο ανασκαφέας πιθανολογεί ότι το σπήλαιο απέκτησε ταφική χρήση κατά τους Προανακτορικούς χρόνους.

Τα ευρήματα από την Υστερομινωική περίοδο (1.600-1.100 π.Χ.) μέχρι τα Κλασικά χρόνια (480-323 π.Χ.) μαρτυρούν μία περιστασιακή χρήση του σπηλαίου.

Από το πλήθος των ευρημάτων ξεχωρίζουν: α) ο κορμός ενός Πρωτοκυκλαδικού ειδωλίου (3.000-2.000 π.Χ.), β) η κεραμική των ρυθμών Πύργου (4.500-2.600 π.Χ.), Αγίου Ονουφρίου (3.000-2.450 π.Χ.), Βασιλικής (2.600-2.000 π.Χ.), Τραχωτού (2.000-1.750 π.Χ.) και Καμαραϊκού (1.800-1.600 π.Χ.) και γ) ευρήματα Πρωτοελλαδικής κεραμικής (3.000-2.000 π.Χ.) του τύπου «σαλτσιέρας», η οποία είναι εισηγμένη από τις Κυκλάδες ή τον ελλαδικό χώρο.