Ο θολωτός τάφος στο Μάλεμε βρίσκεται 17 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης των Χανίων και είναι κατασκευασμένος στη βορειοανατολική κλιτύ του λόφου Καυκάλα. Αποκαλύφθηκε τυχαία, το 1907, περίοδο κατά την οποία υπολογίζεται ότι πρέπει να πραγματοποιήθηκε και η σύλησή του. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου, συμμαχική βόμβα κατέστρεψε σημαντικό τμήμα του θόλου του,. Η αρχιτεκτονική του και οι διαστάσεις του είναι εντυπωσιακές, με αποτέλεσμα να τον καθιστούν τον πιο περίτεχνο θολωτό στη δυτική Κρήτη. Ανασκάφηκε το 1966 από τον τότε Έφορο Αρχαιοτήτων Κ. Δαβάρα και αναστηλώθηκε εν μέρει το 1970. Χρονολογείται στην Υστερομινωική ΙΙΙ Β περίοδο (13ος αι. π. Χ.).

H πρόσβαση σ΄αυτόν γινόταν από μεγάλο δρόμο, μήκους 24,80 μ. και πλάτους 1,80-2,00 μ., με κτιστή βαθμίδα στο μέσο του να τον χωρίζει σε δύο τμήματα. Τα τοιχώματά του είχαν επενδυθεί με αδρά εργασμένους λίθους, ενώ λεπτό στρώμα κοκκινωπού κονιάματος κάλυπτε το δάπεδό του. Η είσοδος του θαλάμου, με ύψος 2,00 μ. και πλάτος 1,60 μ. διακρίνεται για το μεγάλο υπέρθυρό της και το ανακουφιστικό τρίγωνο, ανοικτό προς το θάλαμο και κλειστό με πλάκα στην πρόσοψη. Το κατώφλι αποτελείται από δύο λίθινους όλμους για την υποδοχή στροφέων ξύλινης θύρας, την οποία κάλυπτε εξωτερικά το κτιστό φράγμα.

Ο ταφικός θάλαμος, προσεκτικά κτισμένος από μεγάλους πωρόλιθους, έχει τετράγωνη κάτοψη διαστάσεων 4,32 Χ 4,46 μ. και φαίνεται ότι κατέληγε σε πυραμιδοειδή στέγη. Το δάπεδό του ήταν κατασκευασμένο από βοτσαλάκια στερεωμένα με ασβεστοκονίαμα, ενώ τμήμα των τοίχων του είχε επιχριστεί με υπόλευκο κονίαμα.

Από τα κτερίσματα του τάφου διασώθηκαν μόνο δύο σφραγιδόλιθοι, ο ένας από χαλκό και ο άλλος από αχάτη, καθώς και ορισμένα θραύσματα αγγείων.