Από το 1977 έως το 1982, διενεργήθηκε ελληνοϊταλική ανασκαφική έρευνα στο χώρο του σημερινού χωριού Νεροκούρου, λίγο έξω από την πόλη των Χανίων. Ανασκάφηκε εκτεταμένος οικισμός , συγκροτημένος κατά γειτονιές, που ιδρύθηκε προς το τέλος της μεσομινωικής περιόδου. Από τον οικισμό διατηρείται επισκέψιμη η Οικία Ι, που αρχιτεκτονικά ανήκει στον τύπο της μινωικής έπαυλης.

Η Οικία Ι ακολουθεί τα ανακτορικά πρότυπα με πλακόστρωτα δάπεδα, πολύθυρο και όροφο. Από την κατασκευή του κτιρίου καθώς και από την κεραμική προκύπτει ότι υπάρχουν δύο οικοδομικές φάσεις, που πρέπει να ανήκουν στη Μεσομινωική ΙΙΙ/Υστερομινωική Ι περίοδο (1600 π.Χ.).

Ανατολικά της οικίας Ι, βρέθηκε τετράγωνο κτίσμα με δάπεδο από υδροκονίαμα και μικρή δεξαμενή με τοιχώματα από χοντρό υδροκονίαμα. Το όλο κτίριο θυμίζει ληνό, που φαίνεται ότι δεν ανήκει στο μινωικό κτιριακό συγκρότημα. Επίσης, στο ΒΔ άκρο της ανασκαφής βρέθηκε τμήμα λιθόστρωτου μονοπατιού, από πολύ μικρές ακανόνιστες πέτρες, με κατεύθυνση διαφορετική από τους τοίχους του κτιρίου.

Η δεύτερη οικία βρέθηκε 300 μ. περίπου ανατολικά από την Οικία Ι, κοντά στη συμβολή του νέου εθνικού δρόμου και του κοινοτικού προς Νεροκούρου. Πρόκειται για τμήμα οικοδομήματος με δύο αποθηκευτικούς χώρους και πλακόστρωτο δάπεδο, της ίδιας εποχής με την Οικία Ι.

Μέσα στον αρχαιολογικό χώρο βρέθηκε λάκκος με κεραμική της Πρωτομινωικής περιόδου, ενώ σε σωστική ανασκαφή στον ίδιο χώρο ήρθαν στο φως αρχιτεκτονικά λείψανα της ύστερης Νεολιθικής περιόδου.

Εκτός από τη μινωική εγκατάσταση, που περιλαμβάνεται στον αρχαιολογικό χώρο, στην ευρύτερη περιοχή του Νεροκούρου έχουν εντοπιστεί και ανασκαφεί και άλλες αρχαιότητες διαφόρων χρονικών περιόδων (μινωικών, κλασικών, ελληνιστικών, ρωμαϊκών και παλαιοχριστιανικών χρόνων).