Η Σπηλιά Κουβελέικη Β? εντοπίζεται στο πρανές μικρής αβαθούς κοιλάδας με προσανατολισμό Βορρά-Νότο, η οποία εκτείνεται στα ανατολικά όρια της κοιλάδας του Ευρώτα και ειδικότερα στο νοτιοανατολικό άκρο της πεδιάδας του Βρονταμά. Βρίσκεται περίπου 57 χλμ. νοτιοανατολικά της Σπάρτης και 5 χλμ. νοτιοδυτικά του Αλεποχωρίου Λακωνίας, σε υψόμετρο 350 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας. Ανήκει σε σύνολο τριών παρακείμενων σπηλαίων σε απόσταση 50 μ. μεταξύ τους, που περιλαμβάνουν επίσης τις σπηλιές Α΄ και Γ? Κουβελέικες. Η ανασκαφική έρευνα που διεξήχθη στο σπήλαιο από την Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας-Σπηλαιολογίας έφερε στο φως ευρήματα που πιστοποιούν τη χρήση του κατά τη Νεότερη και Τελική Νεολιθική περίοδο (5η και 4η χιλιετία π.Χ.).



Το σπήλαιο αποτελείται από έναν θάλαμο, διαστάσεων 25 Χ 12 μ. και μέγιστου ύψους 4 μ. περίπου. Κατά την ανασκαφή αποκαλύφθηκε άφθονη κεραμική, κυρίως χρηστική, η οποία περιλαμβάνει ως επί το πλείστον ευρύστομα πιθοειδή αγγεία. Επίσης, αποκαλύφθηκε μεγάλος αριθμός λίθινων εργαλείων, κυρίως από οψιανό (λεπίδες, ξέστρα, οπείς, αιχμές βελών), που χρησίμευαν για κυνήγι, τεμαχισμό ζώων και κατεργασία δερμάτων. Οι δραστηριότητες αυτές επιβεβαιώνονται και από τα οστά ζώων, που ανήκουν κυρίως σε οικόσιτα ζώα, αιγοπρόβατα βοοειδή και χοίρους, δηλαδή παραπέμπουν σε κτηνοτροφικές δραστηριότητες, αλλά και σε άγρια πανίδα που πιστοποιεί τις δραστηριότητες κυνηγιού. Αξιοσημείωτα είναι επίσης τα ανθρωπολογικά ευρήματα: πρόκειται για δύο ταφές, από τις οποίες η μία διασώζει ακέραιο ανθρώπινο σκελετό τοποθετημένο σε συνεσταλμένη στάση. Στο σπήλαιο βρέθηκαν ακόμη οστέινα εργαλεία και μικρός αριθμός κοσμημάτων. Οι χρονολογικοί ορίζοντες χρήσης του σπηλαίου στη Νεολιθική περίοδο επιβεβαιώθηκαν από τις ραδιοχρονολογήσεις σε τμήματα άνθρακα προερχόμενα από εστίες, που έγιναν στο Εργαστήριο Αρχαιομετρίας του ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος και έδωσαν ηλικίες που κυμαίνονται από το 4458 έως το 3700 π.Χ.



Η Σπηλιά Κουβελέικη Β?, μαζί με την παραπλεύρως ευρισκόμενη Σπηλιά Κουβελέικη Α?, αποτελούν μοναδική περίπτωση χρήσης ζεύγους σπηλαίων στο πλαίσιο εντατικοποίησης των γεωργικών και κτηνοτροφικών δραστηριοτήτων που παρατηρείται στην προχωρημένη Νεολιθική περίοδο.



Το σπήλαιο δεν αποτελεί οργανωμένο αρχαιολογικό χώρο.