Το Σπήλαιο Αγίας Ελεούσας είναι σπηλαιώδης ναός σε δυσπρόσιτη πλαγιά των Ακαρνανικών ορέων, βορειοδυτικά του Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας. Στους βυζαντινούς χρόνους φιλοξένησε ασκηταριό. Προκειμένου να διαμορφωθεί κατάλληλα ο χώρος του, μέρος του ανοίγματος της εισόδου κλείστηκε με την κατασκευή κόγχης για τη δημιουργία του ιερού. Στο βράχο λαξεύτηκε στέρνα για να συγκεντρώνει το νερό της βροχής. Στον ευρύτερο χώρο του εντοπίζονται διάφορα αρχιτεκτονικά μέλη, όπως επιθήματα κιονοκράνων, βάση κίονα και ένα επίκρανο παραστάδας, για το οποία υπάρχει πιθανότητα να προέρχονται από παλαιοχριστιανικό ναό.



Οι σωζόμενες στην κόγχη τοιχογραφίες εικονίζουν τμήμα παράστασης της Πλατυτέρας με τον αρχάγγελο Μιχαήλ και χαμηλότερα σειρά μετωπικών αγίων από τους οποίους διατηρούνται οι άγιοι Στέφανος, Νικόλαος, Βασίλειος και Πολύκαρπος. Η παράσταση των αγίων είναι παλαιότερη και μπορεί να χρονολογηθεί στον 11ο αιώνα ή στις αρχές του 12ου, ενώ η παράσταση της Πλατυτέρας χρονολογείται περί τα τέλη του 12ου αιώνα και είναι λαϊκότερης τεχνοτροπίας.



Δεν αποτελεί οργανωμένο αρχαιολογικό χώρο.