Το σπήλαιο των ''Αγίων Πατέρων'', του οποίου οι τοιχογραφίες χρονολογούνται στον 10ο - 11ο αιώνα, είναι ένα από τα γνωστά ασκηταριά του όρους Βαράσοβα στην Αιτωλία. Βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά του βραχώδους όγκου, σε απότομο ύψωμα αρκετά δυσπρόσιτο από το παρακείμενο χωριό, την Άνω Βασιλική. Πρόκειται για σπήλαιο που διαιρείται φυσικά σε τρεις χώρους κατά παράταξη, οι οποίοι είχαν αξιοποιηθεί με τρόπο, ώστε να αποτελούν ένα μικρής κλίμακας μοναστηριακό συγκρότημα. Ο ναός καταλάμβανε το στόμιο του κεντρικού χώρου και είναι προσαρμοσμένος στις βραχώδεις κοιλότητες. Οι χώροι που προορίζονταν για ατομική χρήση, σε αντίθεση με τους κοινόχρηστους, είναι υποτυπωδώς διαμορφωμένοι, εκμεταλλευόμενοι κυρίως τους φυσικούς καρστικούς σχηματισμούς. Η ποιότητα των αρχιτεκτονικών κατασκευών με την επιμελημένη τοιχοποιία και η σαφής διαδοχή των οικοδομικών φάσεων αποδεικνύει τον σχετικά οργανωμένο χαρακτήρα της μικρής μοναστηριακής κοινότητας που εγκαταβίωνε εκεί. Στο σύμπλεγμα του ναού διακρίνονται περισσότερα από δύο στρώματα ζωγραφικής διακόσμησης της μεσοβυζαντινής περιόδου. Στον ευρύτερο χώρο του σπηλαίου εντοπίστηκαν τμήματα μαρμάρινων αρχιτεκτονικών μελών και μεσοβυζαντινή κεραμική.