Πρόκειται για σπηλαιώδες άνοιγμα στη Ν. κλιτύ της Ακροπόλεως, στον βόρειο τοίχο της Δωρικής Στοάς του Ιερού του Ασκληπιού. Δεν γνωρίζουμε την φυσική μορφή της εισόδου του. Σήμερα είναι αψιδωτή, με τις πλευρές της κτισμένες. Μικρός διάδρομος οδηγεί στον μοναδικό κυκλικό θάλαμο του σπηλαίου, από το βόρειο τοίχωμα του οποίου αναβλύζει νερό. Το νερό χύνεται σε τεχνητό ημικυκλικό αυλάκι που διαμορφώθηκε στο βόρειο ήμισυ του θαλάμου. Ξέρουμε με βεβαιότητα ότι το σπήλαιο αποτέλεσε την ιερή κρήνη του Ασκληπιείου κατά τον 4ο αι. π.Χ., όταν δηλαδή το ιερό (που είχε δημιουργηθεί στα τέλη του 5ου αι. π.Χ.) ξανακτίστηκε στο μεγαλύτερο μέρος του και ο βράχος της κλιτύος της Ακρόπολης κόπηκε για την κατασκευή της Δωρικής Στοάς. Ημικυκλική κόγχη στο βόρειο τοίχωμα της κρήνης δημιουργήθηκε πιθανότατα κατά τον 6ο αι. μ.Χ., όταν στο χώρο του ιερού κτίστηκε η βασιλική των Αγ. Αναργύρων, οπότε η κρήνη εξακολούθησε να χρησιμοποιείται για να δίνει αγίασμα.

Το σπήλαιο της κρήνης του Ασκληπιείου ανακαλύφθηκε ξανά στους νεώτερους χρόνους από τον αρχαιολόγο της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας Στέφανο Κουμανούδη, ο οποίος ανέσκαψε το χώρο από το 1876 κ.ε. Έκτοτε, το σπήλαιο της κρήνης λειτουργεί ως ναϊδριο των Αγ. Αναργύρων και της Ζωοδόχου Πηγής.