Η οικία Εφεσίου αποτελεί το σημαντικότερο και το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα του νεοκλασικισμού στην πόλη της Καλαμάτας. Κατά κύριο λόγο η διάκριση αυτή οφείλεται στην πλούσια- και για την περιοχή μοναδική- διακόσμηση των ταβανιών όλου του πρώτου ορόφου και της εισόδου του κλιμακοστασίου με περίτεχνες οροφογραφίες και τοιχογραφίες. Η οικία Εφεσίου, όπως σώζεται είναι έργο Ιταλού αρχιτέκτονα του τέλους του 19ου αιώνα.

Το μέγαρο έχει κάτοψη σε μορφή Π, που διαμορφώθηκε σε διάφορες φάσεις με προσθήκες στον αρχικό πυρήνα του κτίσματος. Το ισόγειο εξυπηρετούσε ως μαγαζί και γραφείο με διάφορες αποθήκες και βοηθητικούς χώρους της κατοικίας που βρισκόταν στον Α' όροφο.Στο κεντρικό τμήμα του κτιρίου υπάρχει και δεύτερος όροφος, έτσι ώστε το κτήριο δείχνει προς τη νότια όψη, πάνω από τη στέγη, μικρή σοφίτα, πλούσια στολισμένη και με αέτωμα, ενώ προς την εσωτερική αυλή εμφανίζεται ως τριώροφο.

Στην αυλή, στο σημείο αυτό, δημιουργείται στο ισόγειο στοά με τρία τόξα. Η κατασκευή επαναλαμβάνεται στον πρώτο όροφο δημιουργώντας φωτεινό χώρο που κλείνει με μεγάλες τζαμαρίες, εν μέρει έγχρωμες. Σχεδόν όλα τα ανοίγματα έχουν πλαίσια από ψευδοπαραστάδες και υπέρθυρα νεοκλασικής μορφολογίας.

Η κύρια είσοδος του κλιμακοστασίου που οδηγεί στον πρώτο όροφο διαθέτει σκαλισμένο μαρμάρινο πλαίσιο. Στις δύο όψεις που βλέπουν προς τους δρόμους, υπάρχει συμμετρικά από ένας μεγάλος εξώστης με μαρμάρινο δάπεδο και κιγκλιδώματα από χυτοσίδηρο, επάνω σε μαρμάρινα γλυπτά φουρούσια.

Στις όψεις, οι επιφάνειες των τοίχων του ισογείου καλύπτονται επιπλέον με απομίμηση ισόδομης τοιχοποιίας και το ισόγειο χωρίζεται από τον όροφο με διακοσμητικές κορνίζες και ταινία. Παρόμοια στοιχεία επαναλαμβάνονται κάτω από το γείσο της στέγης.

Μετά τους σεισμούς του 1986 και την εγκεκριμένη μελέτη (ΥΠΠΟ/7429/ΔΠΚΑΝΜ/1800/12-1-96 και ΥΠΠΟ/13785/ΔΠΚΑΝΜ/311/7-3-96), πραγματοποιήθηκε η πρώτη φάση εργασιών για την προστασία και αποκατάσταση των οροφογραφείων, μέσα στο πλαίσιο των στερεωτικών εργασιών και της αποκατάστασης του κτηρίου (1996-98).