Ανήκει στο δίκτυο Πειραιώς - Αθηνών - Πελοποννήσου, του οποίου οι σταθμοί έχουν χαρακτηριστεί στο σύνολό τους ως έργα τέχνης που χρειάζονται ειδική προστασία, διότι αποτελούν τα πρώτα δείγματα Βιομηχανικής Αρχιτεκτονικής στον Ελλαδικό χώρο. Αποτελούνται από ένα σύνολο οικοδομημάτων (κεντρικό κτίριο - εκδοτήριο εισιτηρίων, σταθμαρχείο, αίθουσα αναμονής, αποθήκη εμπορευμάτων, μηχανοστάσιο, κλειδουχείο κλπ.) που συνδέονται μεταξύ τους λειτουργικά και δημιουργούν ένα συγκρότημα που χαρακτηρίζεται από τη συμμετρία, την κανονικότητα και τη ρυθμική επανάληψη. Ο άξονας συμμετρίας των κτιρίων ορίζεται συνήθως από το ρολόι του σταθμού που βρίσκεται τοποθετημένο σε περίοπτη θέση (στη σοφίτα ή στο αέτωμα).Τα βασικά αρχιτεκτονικά και μορφολογικά χαρακτηριστικά των κτιρίων που διακρίνονται κυρίως για τη λιτότητά τους είναι: Το μπουνιάτο στις τέσσερις πλευρές, τα πλαίσια θυρών και παραθύρων (συνήθως κόκκινα τούβλα), οι ψευδοροφές από οροφοπήχεις κα σοβά με τρίχα αιγός, τα μεγάλα ζευκτά, τα τοξωτά παράθυρα, οι μεγάλες ξύλινες ταμπλαδωτές πόρτες (ή καρφωτές κυρίως στα μηχανοστάσια και τις αποθήκες), οι διακοσμητικές ταινίες περιμετρικά των κτιρίων που είναι όλα κτισμένα από πέτρα και έχουν ξύλινες οροφές και επικάλυψη από κεραμίδια. Σε πολλούς σταθμούς υπάρχουν ιδιόμορφες αρχιτεκτονικά τουαλέτες και πέτρινα υδραγωγεία. Μερικά επίσης από τα κτίρια είναι διόροφα και στο μεγαλύτερο βαθμό νεοκλασικά ή με νεοκλασικά στοιχεία. Ισόγειος σταθμός κατασκευασμένος με λιθοδομή.