Κάστρο χτισμένο στο ΝΔ άκρο της Κω, στην κορυφή βραχώδους λόφου στα Ν του ομώνυμου οικισμού, από το οποίο σώζονται ελάχιστα ίχνη. Πρώτη αναφορά του κάστρου κατά τους ιπποτικούς χρόνους έχουμε στο κείμενο της «Παράδοσης» του Mιχαήλ Bασιλικιώτου, τον Iούλιο του 1271. Αναφέρεται και το1420 από τον Cristoforo Buondelmonti. Kατά την τουρκική επιδρομή του 1457 το κάστρο της Kεφάλου αναφέρεται ως ένα από τα μέρη όπου είχε καταφύγει ο πληθυσμός του νησιού. Oι επιδρομείς απέτυχαν να το εκπορθήσουν, διότι ήταν πολύ καλά οχυρωμένο και χτισμένο σε ασφαλή τοποθεσία, όπως και το Κάστρο του Πυλίου. Tο 1461, όταν το Tάγμα του Αγίου Ιωάννη απoφάσισε, μετά από συνεχείς επιδρομές, να μεταφέρει τον πληθυσμό της Κω στη Pόδο, ανάμεσα στα κάστρα που θα εγκαταλείπονταν ήταν και η Κέφαλος (Fortezza di Chiffalo). Tο κάστρο υπέστη σοβαρές ζημιές από το σεισμό του 1493, ενώ τον επόμενο χρόνο, το Τάγμα του Αγίου Ιωάννη έστειλε επιτροπή για την αποκατάσταση των ζημιών. Το 1505, μπροστά στον κίνδυνο νέας επιδρομής των Τούρκων, δόθηκε εντολή για την εκκένωση του κάστρου, επειδή κρίθηκε ανίσχυρο. O Piri Reis στο «Βιβλίο της Θάλασσας» (1526) αναφέρει για την Kέφαλο: «Tο τρίτο κάστρο της Kω ονομάζεται Kifelos. Tούτο βρίσκεται στη ΝΔ πλευρά του νησιού χτισμένο σε ύψωμα». H οχύρωση πρέπει να περιελάμβανε απλό αμυντικό περίβολο με κατακόρυφα τείχη, από τα οποία σώζεται σήμερα ένα μόνο τμήμα. Στα Α του περιβόλου υπήρχε μικρότερος πολυγωνικός οχυρωμένος χώρος, που φαίνεται πως είχε σχετική αυτοτέλεια. Σώζεται τμήμα τείχους, που αποτελεί το καλύτερα σωζόμενο τμήμα του κάστρου, το οποίο ακολουθεί ευθύγραμμη πορεία για περίπου 20 μ. με κατεύθυνση ΒΔ-ΝΑ, ενώ κατόπιν στρέφεται προς τα Ν για περίπου 5 μ. Xαρακτηριστικό του τείχους είναι το μεγάλο ύψος στην εξωτερική πλευρά, ενώ δεν έχει μεγάλο πάχος και δεν εξέχει από τη στάθμη του εδάφους. Τέλος, στο εσωτερικό της οχύρωσης σώζεται μία στέρνα.