Ο ναός του Αγίου Γεωργίου είναι ένα σταυρεπίστεγο κτίσμα, χωρίς νάρθηκα, με τρίπλευρη εξωτερικά αψίδα στα ανατολικά. Η τοιχοποιία του μνημείου ακολουθεί το πλινθοπερίκλειστο σύστημα δόμησης. Στα τύμπανα της εγκάρσιας σταυρικής κεραίας ανοίγονται δύο εντυπωσιακά, γοτθικής μορφολογίας, δίλοβα παράθυρα που σε συνδυασμό με την πληθώρα των εντοιχισμένων πήλινων πινακίων και άλλα κατασκευαστικά στοιχεία, εντάσσουν το ναό στα λεγόμενα φραγκοβυζαντινά μνημεία και οδηγούν στη χρονολόγησή του στο δεύτερο μισό του 13ου αιώνα. Στο τύμπανο του δυτικού τοίχου, επάνω από την κύρια είσοδο, διατηρείται η παράσταση του επώνυμου αγίου, μεταβυζαντινών χρόνων. Οι πώρινες πλάκες του δαπέδου τοποθετήθηκαν στον όψιμο 19ο αιώνα. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο και οι δεσποτικές εικόνες χρονολογούνται στην ίδια περίοδο. Στο εσωτερικό του μνημείου σώζονται σπαράγματα τοιχογραφιών που ανάγονται στον όψιμο 13ο αιώνα. Μεταγενέστερες τοιχογραφίες (1903) καλύπτουν το χώρο της αψίδας. Την ίδια περίοδο έγιναν επεμβάσεις επιζωγράφησης σε κάποια από τα πρόσωπα των τοιχογραφιών του 13ου αιώνα.