Σε περίοπτη θέση μεταξύ των οικισμών του Κάμπου και του Σταυροπηγίου στη Μεσσηνιακή Μάνη, βρίσκεται το κάστρο της Ζαρνάτας. Η θέση ήταν επίκαιρη στρατηγικά, καθώς επέτρεπε εποπτεία της ακτογραμμής και έλεγχο των περασμάτων προς την ενδοχώρα της Μάνης. Η οχύρωση διατηρεί ερείπια από την ελληνιστική εποχή, τα οποία ταυτίζονται με την ακρόπολη της αρχαίας Γερήνιας. Η δεύτερη φάση ανοικοδόμησής του έχει αποτελέσει αντικείμενο αντικρουόμενων απόψεων. Οι ερευνητές τοποθετούν τη χρονολόγηση του κάστρου από τον 15ο έως τα τέλη του 17ου αιώνα. Το τείχος δεν διασώζεται σε μεγάλο ύψος, ακολουθεί στη χάραξη τη μορφολογία του εδάφους και ενισχύεται κατά διαστήματα από κυκλικούς και τετράπλευρους πύργους. Στην κορυφή του λόφου σώζεται οχυρό συγκρότημα κατοικίας το οποίο χρονολογείται στα τέλη του 18ου αιώνα και αποτελούσε διοικητική έδρα της καπετανίας της Ζαρνάτας. Περιλαμβάνει, όπως συνηθιζόταν στην τοπική αρχιτεκτονική παράδοση, τον κύριο πολεμόπυργο που ενισχύεται με αμυντικές κατασκευές (καταχύστρες, κλουβιά), καθώς και βοηθητικά κτήρια, συγκρότημα κατοικίας και δύο εκκλησίες: τον κατάγραφο εσωτερικά σταυρεπίστεγο ναό της Ζωοδόχου Πηγής που διακοσμείται από ξυλόγλυπτο τέμπλο εξαιρετικής τέχνης, και τον ερειπωμένο μονόκλιτο καμαροσκέπαστο ναό του Αγίου Νικολάου. Στο σύνολό του, το μνημείο αν και δεν διατηρείται σε καλή κατάσταση, επιβάλλεται στον επισκέπτη και τον μεταφέρει σε άλλη εποχή.