Στοά σχήματος Πι, το βόρειο στενό σκέλος της οποίας καταστράφηκε το1891 κατά τη διάνοιξη της τάφρου του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου. ΄Εφερε διπλή κιονοστοιχία: δωρική εξωτερικά και ιωνική εσωτερικά. Τη στέγη επέστεφαν μαρμάρινα ακρωτήρια Νικών, ένα εκ των οποίων εκτίθεται στη Στοά του Αττάλου. Εσωτερικά τη στοά κοσμούσαν τοιχογραφίες του ζωγράφου Ευφράνορος, τις οποίες περιγράφει ο Παυσανίας. Αποτελούσε τόπο λατρείας του ομώνυμου θεού, συζητήσεων και περιπάτου. Εκεί λέγεται ότι σύχναζε και ο φιλόσοφος Σωκράτης. Την πρώιμη ρωμαϊκή περίοδο στο πίσω δυτικό τμήμα της στοάς προστέθηκαν δύο συνεχόμενα δωμάτια, με ξεχωριστές εισόδους διανοιχθείσες στον οπίσθιο τοίχο της στοάς. Αυτή η προσθήκη εξυπηρετούσε πιθανόν τη χρήση των χώρων ως ναών για την άσκηση λατρείας αυτοκρατόρων συνδεδεμένων με τον Δία Ελευθέριο, όπως π.χ. ο Αύγουστος και ο Αδριανός, που έφεραν το ομώνυμο επίθετο. Η στοά εδράστηκε πάνω σε κτήριο του 6ου αι. π.Χ., το οποίο εικάζεται ότι ήταν ιερό του Ελευθέριου Δία. Τη θέση του μεγάλου βωμού ανατολικά της στοάς σηματοδοτεί σήμερα ένας λιθοσωρός.