Το Αρχαίο Θέατρο Αχαρνών αποκαλύφθηκε στις αρχές του 2007, στην οδό Σαλαμίνος 21 (νυν Αρχαίου Θεάτρου), στο κέντρο του σημερινού ομώνυμου δήμου.

Η ανασκαφική έρευνα έφερε στο φως μια ολόκληρη κερκίδα, πλάτους. 5μ. (στο δυτικό της τμήμα) και 22μ. (στο ανατολικό της), με 10 σειρές εδράνων σε ημικυκλική διάταξη, από ασβεστολιθικούς δόμους που είχαν μεταφερθεί προφανώς από κάποιο τοπικό λατομείο λίθου. Πλαισιώνεται από άλλες δύο, εκ των οποίων η μία εισέρχεται στο όμορο οικόπεδο και η άλλη στην οδό Σαλαμίνος (νυν Αρχαίου Θεάτρου). Το πλάτος των εδωλίων είναι σχετικά μικρό (από 0,22μ. έως 0,40μ.), ενώ η απόσταση μεταξύ τους ποικίλλει, καθώς έχουν ελαφρώς μετακινηθεί κατά τόπους, και μερικά τμήματα, κυρίως από την νότια κερκίδα, λείπουν. Η κατώτερη βαθμίδα των κερκίδων, εδράζεται σε λίθινο δόμο, ενώ δε συμβαίνει το ίδιο με τις υπόλοιπες, που έχουν θεμελιωθεί στο φυσικό, ελαφρώς επικλινές έδαφος. Στην πίσω πλευρά των δόμων υπάρχει μια αμελώς διαμορφωμένη προεξοχή, που χρησίμευε πιθανότατα για να ακουμπούν τα πόδια τους οι καθισμένοι στις υπερκείμενες θέσεις θεατές. Μεταξύ των κερκίδων ανασκάφηκαν δύο κάθετες ράμπες. Στη νότια εντοπίστηκαν δύο βαθμίδες κλίμακας, διαμορφωμένες από πατημένο χώμα και μικρούς λίθους. Ο μη εντοπισμός τους όμως στη βόρεια κλίμακα οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αυτές ή καταστράφηκαν ή ότι είχαν, κατά την τελευταία περίοδο χρήσης του χώρου, τη μορφή κεκλιμένου επιπέδου. Μετά τη 10η σειρά εδωλίων υπήρχε το διάζωμα. Η μεγάλη διατάραξη στο τμήμα αυτό δεν επέτρεψε την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων για το επιθέατρο (Πλάτωνος-Γιώτα, 2013 σσ. 137, 184-186).

Μικρό τμήμα της ορχήστρας που ήταν χαλικόστρωτη, αποκαλύφθηκε σε βάθος 2,5 μ. από την επιφάνεια του εδάφους, ενώ η περίμετρός της οριοθετείται από πέντε δόμους, διαφορετικού μεγέθους ο καθένας, με επιμελημένη την ορατή προς τους θεατές επιφάνεια. Μεταξύ της ορχήστρας και των πρώτης σειράς εδράνων ακτινωτά τοποθετημένοι δόμοι (ένας αποκαλύφθηκε και ένας δεύτερος είναι ορατός στη βόρεια παρειά) καλύπτουν τον αποστραγγιστικό αγωγό που ήταν απαραίτητος για την διοχέτευση των νερών της βροχής, καθώς ο υδροφόρος ορίζοντας της περιοχής είναι πολύ ψηλά (Πλάτωνος-Γιώτα, 2013 σ. 137). Ανάλογη διάταξη υπάρχει στο θέατρο της Σικυώνας και της Ηράκλειας στην Ιταλία, που χρονολογούνται στα τέλη του 4ου και στις αρχές του 3ου αι. π. Χ. (Διάζωμα, 2008- 2016). Το υπόλοιπο τμήμα του κοίλου, οι πάροδοι, η ορχήστρα και το σκηνικό οικοδόμημα εισχωρούν κάτω από τα προς βορρά κτίσματα και οικόπεδα και κάτω από το οδόστρωμα της οδού Σαλαμίνος (νυν Αρχαίου Θεάτρου), η μελλοντική ανασκαφή των οποίων αναμένεται να προσδιορίσει με μεγαλύτερη ακρίβεια τον χρόνο κατασκευής και λειτουργίας του θεάτρου, τις χρονολογικές φάσεις και μετασκευές του και να δώσει πληροφορίες για το σχήμα και το μέγεθος του κοίλου και της ορχήστρας.