Στους βορειοανατολικούς πρόποδες του Ισμάρου, σε μικρή απόσταση από το χωριό Διώνη, διανοίγεται η χαράδρα της Στρύμης (Ιν-Ντερέ), όπου υπάρχουν πολλά σπήλαια και βραχοσκεπές. Σημαντικότερα από αυτά είναι τρία σπήλαια που διαμορφώνουν το επονομαζόμενο σύμπλεγμα σπηλαίων Στρύμης. Στερούνται λιθωματικού και σταλαγμιτικού διακόσμου. Τα δύο από αυτά παρουσιάζουν σημαντικό αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Για πρώτη φορά τη σημασία των σπηλαίων για την προϊστορική έρευνα της Θράκης επεσήμανε ο Γ. Μπακαλάκης, ο οποίος διερεύνησε επιφανειακά το μεγαλύτερο από αυτά. Σύντομη ανασκαφική έρευνα διεξήγαγε λίγο αργότερα ο Ευ. Τσιμπίδης-Πεντάζος.

Το λεγόμενο Σπήλαιο 1 βρίσκεται στο βόρειο πρανές της χαράδρας, λίγο ψηλότερα από το επίπεδο του χωμάτινου δρόμου που τη διασχίζει. Στο πρόσθιο τμήμα του έχει δύο αψιδωτές εισόδους, τη μία δίπλα στην άλλη, από τις οποίες ξεκινά επιμήκης διάδρομος, μήκους 5μ., στην απόληξη του οποίου διαμορφώνεται η κύρια αίθουσά του, περιμετρικά τις οποίας σχηματίζονται τέσσερεις κόγχες.

Στην απέναντι πλαγιά της χαράδρας υπάρχει το Σπήλαιο 2. Έχει επίσης δύο εισόδους, η καθεμιά στο αντίστοιχο πέρας του. Η κύρια είσοδός του διανοίγεται στο πρανές της χαράδρας, σχεδόν απέναντι από το σπήλαιο 1. Είναι βαραθρώδης και η κάθοδος σε αυτό γίνεται κλιμακωτά. Στο εσωτερικό του διαμορφώνονται τέσσερεις διαδοχικές ευρύχωρες αίθουσες. Στην τέταρτη και τελευταία αίθουσά του συναντούμε τη δεύτερη είσοδο, η οποία είναι ευρεία και έχει αψιδωτό σχήμα. Ο χώρος αυτός είναι σχεδόν ημικυκλικός και χρησιμοποιούνταν έως πρόσφατα για το σταβλισμό αιγοπροβάτων.

Η σύντομη ανασκαφική έρευνα που διεξήχθηκε από τον Ευ. Τσιμπίδη και Πεντάζο και η διερεύνησή τους από την Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας-Σπηλαιολογίας Βόρειας Ελλάδος καταδεικνύει ότι και τα δύο χρησιμοποιήθηκαν ως χώροι κατοίκησης πιθανότατα κατά τη Νεότερη Νεολιθική περίοδο και την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού. Επιπλέον, και τα δύο σπήλαια ήταν σε χρήση και κατά τους βυζαντινούς χρόνους.