Το σπήλαιο βρίσκεται στο νησί της Λέσβου, σε απόσταση περίπου 5 χλμ. Β-ΒΔ της πόλης της Μυτιλήνης. Εντοπίζεται στα ανάντη ομώνυμου υψώματος που καλύπτεται σχεδόν εξ? ολοκλήρου από ελαιόδεντρα και παρουσιάζει έντονες κλίσεις στη ΝΔ πλαγιά του, καθιστώντας δύσκολη την πρόσβαση, πάνω στην οποία κτίζονται διαδοχικές παράλληλες ξερολιθιές με σκοπό τη συγκράτηση του λιγοστού χώματος στις πεζούλες που σχηματίζονται.

Η ανάπτυξη του σπηλαίου ακολουθεί κατεύθυνση Β-ΒΑ και σχηματίζεται από δύο κύριες αίθουσες. Η πρώτη αίθουσα είναι ευρύς βραχοσκεπής χώρος και διαθέτει επαρκή φυσικό φωτισμό, λόγω του εύρους της εισόδου και του ευμεγέθους ανοίγματος, εν είδει καμινάδας στην οροφή της, τα τοιχώματα της οποίας καλύπτονται σημειακά με αιθάλη. Παρά την έντονη κατωφέρεια προς την έξοδο, διασώζει σημαντικού πάχους επιχώσεις που χαρακτηρίζονται από λατύπες και αργιλικά υλικά. Από την ευρύτερη περιοχή της πρώτης αίθουσας η κεραμική είναι ως επί το πλείστον τροχήλατη, από την οποία ξεχωρίζουν θραύσματα βάσεων πινακίων terra sigillata.

Διάδρομος, μήκους 6,5μ. περίπου οδηγεί στη δεύτερη και μεγαλύτερη αίθουσα, που αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα λόγω καταπτώσεων. Επιφανειακά εντοπίζεται κεραμική, κυρίως χειροποίητη και ελάχιστη τροχήλατη.

Στο βάθος της δεύτερης αίθουσας υπάρχουν ενδείξεις για πιθανή συνέχεια του σπηλαίου.

Η νεότερη χρήση του σπηλαίου κατά το παρελθόν, σύμφωνα πάντα με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, ανάγεται στην ύστερη αρχαιότητα, ενώ η παλαιότερη κατά την νεότερη νεολιθική εποχή.

Το σπήλαιο δεν είναι επισκέψιμο.