Πρόκειται για το λεγόμενο «τάφο του Heuzey» που ερευνήθηκε αρχικά το 1861. Βρίσκεται στο άκρο δυτικό τμήμα ενός προϋπάρχοντος ταφικού τύμβου. Περιλαμβάνει κτιστό καμαροσκέπαστο, κατωφερικό δρόμο, καθώς και τρεις χώρους («αυλή», προθάλαμο και θάλαμο) στεγασμένους επίσης με άλλη, ενιαία καμάρα. Το άνοιγμα της πρόσοψης έφρασσε εξωτερικά σειρά γωνιολίθων και έκλεινε με δίφυλλη μαρμάρινη θύρα. Η πρόσοψη του προθαλάμου διαμορφώνει ανωδομή δωρικού ρυθμού. Στο θάλαμο διαμορφώνονταν, σε γωνιακή διάταξη δύο βάθρα με μαρμάρινες, ανάγλυφες προσόψεις κλινών. Οι εσωτερικοί τοίχοι ήταν επιχρισμένοι με κονιάματα και, ειδικά αυτοί του δρόμου, κοσμούνταν με μίμηση πολύχρωμης ορθομαρμάρωσης. Η μαρμάρινη όψη της μίας κλίνης, καθώς και η μαρμάρινη δίφυλλη θύρα του θαλάμου μεταφέρθηκαν κατά το 1861 στο Λούβρο από το L. Heuzey. Κατά το 1991 καθαρίστηκε εκ νέου το εσωτερικό του τάφου και διερευνήθηκε με ανασκαφή, από τον αρχαιολόγο Ματθαίο Μπέσιο, ο χώρος αμέσως έξω από την πρόσοψη, όπου διαπιστώθηκε η ύπαρξη τοίχων με πλιθιά πάνω σε λίθινη βάση, που διαμόρφωναν στεγασμένο διάδρομο. Το μνημείο είχε συληθεί ήδη κατά τη ρωμαϊκή εποχή. Το συνολικό μήκος του τάφου ξεπερνά τα 20μ. Η κατασκευή του ανάγεται στο τελευταίο τέταρτο του 4ου αι. π. Χ.