Η πρώτη από τις οικοδομικές φάσεις του θεάτρου ανάγεται στα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ. Περιλάμβανε μόνιμα καθίσματα και η σκηνή του ήταν ξύλινη. Κατά την ελληνιστική περίοδο, προστέθηκε νέα ορχήστρα και σκηνικό οικοδόμημα. Τον πρώιμο 1ο αιώνα μ.Χ. η κλίση των καθισμάτων έγινε πιο απότομη και στο ανώτερο τμήμα της τοποθετήθηκε σκεπαστή στοά. Το κτήριο της σκηνής ανακατασκευάστηκε περί τα μέσα του 2ου αιώνα μ.Χ. αποκτώντας τριώροφη πρόσοψη με κιονοστοιχία και ανάγλυφα κάτω από τους κίονες. Κατά την ύστερη αρχαιότητα η θεατρική αισθητική άλλαξε και η ορχήστρα του Θεάτρου μετατράπηκε σε αρένα μονομαχιών. Οι χαμηλότερες θέσεις της ορχήστρας αφαιρέθηκαν ώστε να δημιουργηθεί κάθετο παραπέτασμα που διαχώριζε το κοινό από τους μονομάχους. Το παραπέτασμα αυτό ήταν διακοσμημένο με τοιχογραφίες. Αργότερα, η ορχήστρα επικαλύφθηκε με αδιάβροχο κονίαμα, προκειμένου να παρουσιάζονται θεατρικές ναυμαχίες. Στην αυλή που βρίσκεται ανατολικά της σκηνής εντοπίζεται λίθος του δαπέδου, σε δεύτερη χρήση, που φέρει λατινική επιγραφή με αναφορά στον aedilis (οικονομικό διαχειριστή) της πόλης Έραστο. Ο χώρος του θεάτρου συνέχισε να χρησιμοποιείται έως και τους βυζαντινούς χρόνους.