Η πόλη ήταν τειχισμένη με ισχυρό οχυρωματικό περίβολο μήκους περίπου 4,5 χιλιομέτρων, που περιέκλειε το λόφο και το πεδινό τμήμα της. Σήμερα στέκουν ακόμη, ορατά το δυτικό και το βόρειο σκέλος του περιβόλου που περιτρέχουν την κορυφογραμμή του Κούλμου, τα οποία είναι κατασκευασμένα κατά το πολυγωνικό σύστημα. Σε αρκετά σημεία του λόφου το τείχος σώζεται σε ύψος που ξεπερνά τα 4μ., ενώ τμήματά του είναι ενσωματωμένα σε παλαιές οικίες. Στο πεδινό τμήμα της πόλης το τείχος δεν είναι ορατό και την πορεία του αποκαλύπτουν σταδιακά οι σωστικές ανασκαφές, κατά τις οποίες έχουν εντοπιστεί οι ΒΑ και ΝΑ γωνίες της οχύρωσης, προσδιορίζοντας έτσι τα όρια του τειχισμένου χώρου. Σημαντικό τμήμα του βόρειου σκέλους του έχει εντοπιστεί στο δρόμο που διασχίζει τον οικισμό Καλλιγονίου, κάτω από μυλαύλακα ερειπωμένου νερόμυλου του 19ου αι. Το τμήμα αυτό είναι κατασκευασμένο κατά το ψευδοϊσόδομο σύστημα και αποτελείται από δύο παρειές και εσωτερικό έμπλεκτο. Διατηρείται σε ύψος έως 2,90μ. και το πλάτος του φθάνει τα 4μ.

Ο περίβολος ενισχύονταν με ορθογώνιους πύργους, τέσσερις από τους οποίους έχουν εντοπιστεί στο βόρειο πεδινό σκέλος του τείχους, προσδιορίζοντας ως μεσοπύργιο διάστημα τα 28,20μ. Αντίθετα, στο ορεινό τμήμα του τείχους οι πύργοι είναι τοποθετημένοι αραιότερα. Από τις πύλες της οχύρωσης έχει εντοπιστεί η ΝΑ, πλάτους 4,50μ., η οποία οδηγούσε σε «πλατεία» στην αγορά της πόλης. Μια ακόμη πύλη τοποθετείται κοντά στη ΒΑ γωνία του τείχους.

Η ακριβής χρονολόγηση της οχύρωσης και οι πιθανές διαφορετικές κατασκευαστικές της φάσεις δεν έχουν εξακριβωθεί ανασκαφικά. Τα ανασκαμμένα τμήματα του βόρειου πεδινού σκέλους ανάγονται στους ελληνιστικούς χρόνους (τέλη 4ου αι. π.Χ.), ενώ χρησιμοποιούνται με άλλη μορφή κατά την Yστερορωμαϊκή περίοδο. Ένα ισχυρό προτείχισμα ενίσχυε την ασφάλεια του ΒΔ τμήματος της πόλης και προστάτευε το δεύτερο λιμάνι της που βρισκόταν στον όρμο της Φλέβας. Το τείχος αυτό είχε κατεύθυνση Α-Δ και έφθανε μέχρι την παραλία, στην οποία οδηγούσε δρόμος στην πορεία της σημερινής οδού Φιλοσόφων.