Ο Πύργος Δομενεγίνη βρίσκεται στην παραλία του Αργασίου, άλλοτε εξοχική τοποθεσία με περιβόλια και αγροτικές καλλιέργειες που σήμερα έχει μεταβληθεί σε ένα από τα δημοφιλέστερα τουριστικά θέρετρα της Ζακύνθου. Την εποχή της εγκαθίδρυσης της ενετικής κυριαρχίας στο νησί, στα τέλη του 15ου αιώνα, η περιοχή ήταν ερημωμένη λόγω των συνεχόμενων πειρατικών επιδρομών. Το 1566 η ενετική διοίκηση προκειμένου να αντιμετωπίσει το φαινόμενο, διέταξε την εγκατάσταση 20 ιππέων στην περιοχή. Η αρχαιολογική έρευνα δεν έχει επιβεβαιώσει τη σύνδεση της κατασκευής του Πύργου με την εγκατάσταση φρουράς στο Αργάσι, η οποία υπονοείται από ντόπιους ιστοριοδίφες που τοποθετούν την ανέγερση του κτίσματος στα μέσα του 16ου αιώνα. Βέβαιο είναι ότι η οικογένεια Δομενεγίνη, στην ιδιοκτησία της οποίας βρισκόταν ο πύργος - αγρέπαυλη, εγκαταστάθηκε στη Ζάκυνθο αμέσως μετά την άλωση του Χάνδακα της Κρήτης (1669) και εγγράφηκε στο Libro d' Oro το 1741. Στην ίδια οικογένεια ανήκε και η γειτονική εκκλησία του Αγίου Θεοδοσίου, καθώς και η παρακείμενη κρήνη, η οποία είναι γνωστή και ως «Βρύση του Σολωμού», πιθανότατα λόγω των συχνών επισκέψεων του εθνικού ποιητή στην εξοχική κατοικία της οικογένειας Δομενεγίνη. Ο Πύργος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα του 1821. Σε αυτόν πραγματοποιούνταν συναντήσεις των μελών της Φιλικής Εταιρείας και από εδώ έφυγε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης με καΐκι για να οργανώσει την επανάσταση στην Πελοπόννησο.

H εξοχική κατοικία εμφανίζει τα κύρια χαρακτηριστικά οχυρωματικής κατασκευής της ενετοκρατίας: την ορθογωνική κάτοψη, τη διαμόρφωση της κατώτερης στάθμης με κεκλιμένες παρειές, τη λεγόμενη σκάρπα, τις καταχύστρες με τα ελικοειδή φουρούσια στις ανώτερες στάθμες, καθώς και μικρότερα αμυντικά ανοίγματα στο πάχος της τοιχοποιίας. Η είσοδος στο εσωτερικό του Πύργου είναι εφικτή μέσω στενής λίθινης κλίμακας προσκολλημένης στη ανατολική πλευρά του.

Το έργο της αποκατάστασης του Πύργου Δομενεγίνη περιελάμβανε εργασίες στερέωσης της τοιχοποιίας και επισκευής της στέγης, τη διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου του κτίσματος και την ανάδειξη της ενετικής κρήνης, καθώς και τη λειτουργική αποκατάσταση του εσωτερικού του. Με την ολοκλήρωση του έργου, το αποκατεστημένο μνημείο, που αποτελεί ένα σπάνιο δείγμα κοσμικής αρχιτεκτονικής της περιόδου της Ενετοκρατίας, πρόκειται να λειτουργήσει και ως χώρος φιλοξενίας περιοδικών εκθέσεων και πολιτιστικών εκδηλώσεων.