Πρόκειται για τον κοιμητηριακό ναό του ορεινού χωριού Δρακαίοι, που βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο του νησιού. Είναι μικρών διαστάσεων, μονόχωρο καμαροσκέπαστο ναΰδριο, στεγασμένο με αμφικλινή στέγη. Η ημικυκλική αψίδα του ιερού είναι χτισμένη μέσα στο φυσικό βράχο. Άτεχνες, νεωτερικές επεμβάσεις όπως ο νάρθηκας στη δυτική πλευρά, έχουν εν μέρει αλλοιώσει την αρχική μορφή του ναού. Η σημασία του ωστόσο έγκειται στις σωζόμενες στο εσωτερικό του τοιχογραφίες, οι οποίες αποτελούν εξαιρετικό δείγμα της επαρχιακής τέχνης των υστεροβυζαντινών χρόνων. Οι τοιχογραφίες διατηρούνται σε δύο επάλληλα στρώματα και βάσει των τεχνοτροπικών τους χαρακτηριστικών έχουν χρονολογηθεί στα τέλη του 13ου (αρχικό στρώμα) και στο α΄ μισό του 14ου αιώνα (δεύτερο στρώμα). Στον εικονογραφικό διάκοσμο του ναού συμπεριλαμβάνεται και μία μετωπική γυναικεία μορφή στο νότιο τοίχο, η οποία έχει αναγνωριστεί ως η δωρήτρια της τοιχογράφησης του ναού. Η τοπική παράδοση, σύμφωνα με την οποία ο ναός υπήρξε μία από τις τρεις Λαύρες που ανακαινίστηκαν από τους ασκητές της περιοχής με προτροπή του Οσίου Παύλου Νεότερου του Λατρινού που εγκαταστάθηκε στις σπηλιές του όρους Κέρκης τον 10ο αιώνα, δεν φαίνεται να ευσταθεί.