Γνωστή στους κατοίκους της Θεσσαλονίκης ως «Σχολή Τυφλών», η έπαυλη - κατοικία του Χαφήζ Μπέη δεσπόζει στο άλλοτε παραθαλάσσιο οικόπεδο της λεωφόρου Βασιλίσσης Όλγας 32, στην ανατολική Θεσσαλονίκη. Κτισμένη το 1879, με σχέδια του διάσημου αρχιτέκτονα της εποχής Ξενοφώντα Παιονίδη, στέγασε, πέρα από την αρχική της χρήση, την «Εμπορική Σχολή Κωνσταντινίδη» (1910 - 1935) και το βρεφοκομείο «Άγιος Στυλιανός» (1936 - 1941). Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, επιτάχθηκε από τους Γερμανούς, για να ακολουθήσει, το 1948, μετά από περίοδο εγκατάλειψης και εκτεταμένων καταστροφών, η φιλοξενία της «Σχολή Τυφλών» (σημ. ΚΕΑΤ, Παράρτημα Θεσσαλονίκης), η οποία εξακολουθεί μέχρι σήμερα.

Πρόκειται για διώροφο κτίσμα, με ημιυπόγειο και σοφίτα (προσθήκη δεκαετίας 1950), χαρακτηριστικό δείγμα της εκλεκτικιστικής αρχιτεκτονικής που κυριάρχησε στην εκτός των τειχών ανατολική Θεσσαλονίκη στο γύρισμα από τον 19ο στον 20ό αιώνα, εμπλουτισμένο με αναφορές στην ώριμη αναγέννηση. Εσωτερικά, και παρά τις εκτεταμένες μεταβολές που επέφεραν οι διαδοχικές χρήσεις, η αρχική διαρρύθμιση παραμένει ορατή. Δύο σειρές από δωμάτια παρατάσσονται εκατέρωθεν του κεντρικού διαδρόμου, διάταξη που προβάλλεται στην κύρια όψη, με ελαφριά προεξοχή του κεντρικού τμήματός της. Το τελευταίο τονίζεται, παραπέρα, με αξονικό κλιμακοστάσιο, εξώστη με περίτεχνο κιγκλίδωμα και αναγεννησιακό αέτωμα. Ψευδοπαραστάδες, σύνθετο γείσο, οριζόντιες ταινίες και αετωματικές επιστέψεις στα παράθυρα συμπληρώνουν τον πλούσιο ανάγλυφο διάκοσμο.

Η έπαυλη προστατεύεται από το ΥΠ.ΠΟ.Α., ως «έργο τέχνης που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία» (1980), μαζί με τον αύλειο χώρο της (1985). Συντηρήθηκε μετά τους σεισμούς του 1978, ενώ χάρη σε μεταγενέστερες εργασίες που εκτελέστηκαν από τον Οργανισμό Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης «Θεσσαλονίκη 1997», διατηρείται σε καλή κατάσταση.