Στους Φούρνους, το μεγαλύτερο από τα νησιά του συμπλέγματος των αρχαίων Κορσεών, ή Κορασίων νήσων, έχουν εντοπιστεί αρκετά λατομεία μαρμάρου (Τσιγγαναριό, Κουτσούτη, Κασίδη, Μανέτα, Σαίτα). Όλα βρίσκονται κοντά σε ένα κόλπο, ή σε μικρή απόσταση από τη θάλασσα, για να διευκολύνεται η μεταφορά όγκων μαρμάρου, ή αρχιτεκτονικών μελών, ημιλαξευμένων, ώστε να μειώνεται το βάρος. Το σημαντικότερο απ? αυτά τα λατομεία βρίσκεται στο Πετροκοπιό στα νοτιοανατολικά του οικισμού των Φούρνων. Το λατομείο χρησιμοποιήθηκε για την εξόρυξη λεπτόκοκκου, λευκού ή γκριζόλευκου μαρμάρου καλής ποιότητας, ίσως από την Αρχαϊκή μέχρι τη Ρωμαϊκή εποχή (ορισμένοι μελετητές πιστεύουν ότι χρησιμοποιήθηκε στα ρωμαϊκά χρόνια), αλλά και στα τέλη του 19ου-αρχές 20ού αιώνα. Εκτός από τα εντυπωσιακά μέτωπα λατόμευσης και σωρούς λατύπης από την επιτόπου επεξεργασία, σώζονται αρκετά αρχαία ημίεργα αρχιτεκτονικά μέλη, που για κάποιο λόγο εγκαταλείφθηκαν στην παραλία και δεν μεταφέρθηκαν στον προορισμό τους. Ανάμεσα στους ημίεργους σπονδύλους κιόνων και τα άλλα αρχιτεκτονικά μέλη ξεχωρίζει ένα τεράστιο ημίεργο ιωνικό κιονόκρανο. Το μέγιστο μήκος του είναι 2,39 μ., το πλάτος 1,34 μ. το ύψος 0,97 μ. και το βάρος του υπολογίζεται στους 10 τόνους. Μελετητές εκτιμούν ότι προοριζόταν για βάση αναθήματος, πιθανόν μιας σφίγγας σαν αυτές που αφιέρωσαν οι Νάξιοι στους Δελφούς και στη Δήλο. Για τον τελικό προορισμό των μαρμάρων από το λατομείο του Πετροκοπιού έχουν διαφορετικές απόψεις: ότι προοριζόταν για την οικοδόμηση κάποιου από τους μεγάλους ναούς της Ιωνίας, ίσως για τον ναό του Απόλλωνα στα Δίδυμα, νότια της Μιλήτου, ή για το Ηραίο της Σάμου.