Ανασκάφηκε το 1991 από τον αρχαιολόγο Ματθαίο Μπέσιο. Πρόκειται για διθάλαμο «μακεδονικό» τάφο, προσιτό με λαξευτό δρόμο. Ολόκληρο το μνημείο κτίστηκε με πωρόλιθους, που επιχρίστηκαν με κονιάματα. Το θυραίο άνοιγμα της πρόσοψης έφρασσε εξωτερικά σειρά γωνιολίθων και έκλεινε με λίθινη θύρα, που αποκαταστάθηκε στην αρχική της θέση. Ο προθάλαμος του τάφου κοσμείται με γραπτό μαίανδρο και ο θάλαμός του με πολύχρωμη κοσμοφόρο με γεισίποδες, ιωνικό κυμάτιο και φυτική σύνθεση. Η ταφή των νεκρών είχε πραγματοποιηθεί σε ξύλινες κλίνες, τοποθετημένες αρχικά πάνω από δύο αντωπά κτιστά βάθρα. Σώθηκαν τμήματα από την διακόσμηση με ελεφαντόδοντο μεγάλης ξύλινης κλίνης, παριστώντας ίσως θέμα που σχετίζεται με την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ανατολή. Αν και συλημένος, ήδη κατά την αρχαιότητα, έδωσε αρκετά ευρήματα (ζεύγος χάλκινων περικνημίδων, πήλινα αγγεία, τμήματα χάλκινων σκευών κ.ά.), τα οποία μπορούν να αποδοθούν σε ταφές ενός άνδρα και μιας γυναίκας. Χρονολογείται στο τελευταίο τέταρτο του 4ου αι. π. Χ.