Η εγκαταλειμένη σήμερα μονή βρίσκεται σ' ένα πλάτωμα ανάμεσα στις δύο κορυφές του όρους Μπουνάσια, τμήματος της οροσειράς των Καμβουνίων, σε υψόμετρο 1000μ. περίπου. Με τον καθαρά φρουριακό χαρακτήρα της δεσπόζει πάνω από τον κάμπο των χωριών Δήμητρας και Καρπερού. Η ύπαρξη της μονής σύμφωνα με επιγραφικά και αρχειακά δεδομένα μαρτυρείται τουλάχιστον από το 1601 (χειρόγραφο αρ. 110 της μονής Ολυμπιώτισσας). Επόμενες μαρτυρίες εμφανίζονται σε εγχάρακτη επιγραφή σε οικοδομικό λίθο στα προσκτίσματα της δυτικής πλευράς, σύμφωνα με την οποία οικοδομήθηκαν το 1763 τα κελλιά, η τράπεζα, το μαγειρείο και το βαγεναρείο, σε μεταγενέστερα χειρόγραφα της μονής Ολυμπιώτισσας (1798) και σε χειρόγραφες σημειώσεις βιβλίων (1815, 1872).

Από το μοναστηριακό συγκρότημα διασώζεται σήμερα μόνον ένα τμήμα από τα κελιά της βόρειας πλευράς. Στο κέντρο των υπόλοιπων ερειπωμένων πτερύγων, όπου βρίσκονταν ο φούρνος, η τραπεζαρία και οι βοηθητικοί χώροι, δεσπόζει το καθολικό αθωνικού τύπου (τετρακιόνιος σταυροειδής με τρούλο και πλευρικούς χορούς), η σημερινή μορφή του οποίου χρονολογείται στα 1816.

Το καθολικό διατηρεί τοιχογραφίες στο τύμπανο του τρούλου και τα σφαιρικά τρίγωνα (1850) φιλοτεχνημένες από τον αγιογράφο Ιωάννη από το χωριό Τσούρχλι Γρεβενών (σημερινή ονομασία Άγιος Γεώργιος). Στο εσωτερικό του φέρει εξαιρετικής τέχνης ξυλόγλυπτο τέμπλο, ενώ εξωτερικά σώζονται περίφημα λιθανάγλυφα στο θύρωμα και τους πλευρικούς χορούς.