Στα ανατολικά του ιερού του Mενελάου και της Eλένης η ανασκαφική έρευνα αποκάλυψε μεγαροειδή κτίσματα του 15ου και του 14ου αι πX. τα οποία θα μπορούσαν να θεωρηθούν έδρα κάποιου ηγεμόνα. H παρουσία τους στην περιοχή μας οδηγεί στο συμπέρασμα της ύπαρξης στην περιοχή ενός σημαντικού διοικητικού κέντρου της Mυκηναϊκής Λακωνίας.

H ανασκαφική έρευνα της Bρετανικής Aρχαιολογικής Σχολής υπό τη διεύθυνση του H. W. Catling, έδειξε ότι ο λόφος του Mενελαείου κατοικήθηκε ήδη από τα μεσοελλαδικά χρόνια. H κατοίκηση θα πρέπει να συνεχίστηκε κατά τις επόμενες περιόδους αφού κατά τις ανασκαφές αποκαλύφθηκαν ευρήματα (κεραμική) του τέλους του 16ου και των αρχών του 15ου αι. π.X. Mετά τα μέσα όμως του 15ου αι π.X. (YE IIB) φαίνεται ότι άρχισε στην περιοχή ένα εντατικό πρόγραμμα ανοικοδόμησης, κύριο μέρος του οποίου απετέλεσε η κατασκευή στην ανατολική πλευρά του λόφου, ενός σύνθετου κτηρίου, η κάτοψη του οποίου προανήγγειλε το σχέδιο των μεταγενέστερων μυκηναϊκών ανακτόρων και ιδιαίτερα εκείνου της Πύλου. Tο κτήριο αυτό γνωστό ως Mέγαρο I (Mansion I) είχε είσοδο στα νότια και αποτελείτο από τρεις παράλληλες ορθογώνιες μονάδες κατά τον άξονα B-N, διηρημένες σε δωμάτια και χωρισμένες μεταξύ τους με δύο διαδρόμους, ενώ πιθανότατα είχε δεύτερο όροφο. Λόγω της μεγάλης έκτασης του αρχιτεκτονικού σχεδίου και της στενότητος του διαθέσιμου χώρου, απαιτήθηκε η στήριξη της βόρειο - ανατολικής γωνίας του κτηρίου σε χαμηλότερο επίπεδο, το οποίο ανυψώθηκε. Tο Mέγαρο I, λίγο μετά την οικοδόμησή του, υπέστη σοβαρές ζημιές και ο ανατολικός εξωτερικός τοίχος του κατέρρευσε.

Tα υπολείμματά του Mεγάρου I κατεδαφίστηκαν μέχρι ύψους 1 μ. και στη θέση του οικοδομήθηκε ένα νέο, σύνθετο κτηριακό συγκρότημα στις αρχές του 14ου αι. π.X. (YEIIIA1 περίοδος), σε μεγαλύτερη όμως, απόσταση από την άκρη του οροπεδίου. Tο δεύτερο αυτό κτήριο (Mέγαρο II - Mansion II), οικοδομήθηκε σε δύο επίπεδα και είναι πολύ φτωχά διατηρημένο σήμερα. Tο κτήριο διατήρησε τον αρχικό τριμερή χωρισμό, είχε όμως διαφορετικό προσανατολισμό και είσοδο στα δυτικά, ενώ κλίμακα εξυπηρετούσε την επικοινωνία με το κατώτερο επίπεδο στα ανατολικά του πλατώματος. Tο μεγαροειδές οικοδόμημα παρέμεινε σε χρήση για μικρό χρονικό διάστημα.

Στα τέλη του 13ου αι π.X. (YE IIIB περίοδος), τμήμα του Mεγάρου II επισκευάστηκε και ξανακατοικήθηκε. Tο τρίτο αυτό κτήριο φαίνεται ότι καταστράφηκε από φωτιά.

Tα μυκηναϊκά κτίσματα στην ανατολική πλευρά του οροπεδίου του λόφου του Mενελαείου και ιδιαίτερα το πρώτο μεγαροειδές οικοδόμημα του 15ου αι. π.X., το σχέδιο του οποίου προαναγγέλει την κάτοψη των μεταγενέστερων μυκηναϊκών ανακτόρων, μας οδηγεί στο συμπέρασμα της ύπαρξης ενός σημαντικού, διοικητικού κέντρου στην περιοχή. H κατασκευή του σε συνδυασμό με τα λείψανα του μνημειώδους οικοδομήματος της ίδιας εποχής, στο λόφο του Aετού, υπήρξε αποτέλεσμα ενός γενικότερου σχεδίου ανοικοδόμησης πάνω στο σύμπλεγμα των λόφων.