Ο πυραμιδοειδής τάφος της Κραννώνας είναι από τα πιο σημαντικά μνημεία του είδους, που έχουν αποκαλυφθεί στο νεκροταφείο των τύμβων της αρχαίας πόλης, το οποίο περιείχε τάφους θολωτούς, καμαρωτούς και πυραμιδοειδείς. Διακρίνεται τόσο λόγω της αρχιτεκτονικής του δομής όσο και λόγω του γραπτού διακόσμου του, που τον τοποθετεί χρονολογικά στον 4ο αι. π.Χ.

Ο τάφος είναι άριστης κατασκευής, κτισμένος από κιτρινωπούς πελεκημένους κυβόλιθους, που εξωτερικά φέρουν ίχνη βελονιού. Ο δρόμος του είναι κατασκευασμένος με τρόπο που θυμίζει μυκηναϊκούς τάφους. Είναι ακάλυπτος, κτισμένος με κυβόλιθους χωρίς άλλη συνδετική ύλη, και αποκλίνει ελαφρά από τον άξονα του τάφου. Οι πλευρές του είναι ψηλότερες κοντά στην είσοδο και ελαττώνονται καθώς απομακρύνονται από τη θύρα, ενώ αντίστοιχα, το πλάτος του αυξάνει προς τα έξω. Η θύρα και το στόμιο πίσω από αυτή, που οδηγεί στο θάλαμο, καλύπτονται με συγκλίνοντες λίθους κατά το εκφορικό σύστημα. Η κορυφή της θύρας επιστέφεται με μονολιθικό αετωματικό υπέρθυρο, από το οποίο έχει λαξευθεί το κορυφαίο τρίγωνο. Κατά την ανασκαφή η θύρα βρέθηκε σφραγισμένη με μια μεγάλη πλάκα και λιθοπλίνθους, από τις οποίες η ανώτερη ήταν σφηνωμένη κατά το ήμισυ μέσα στην είσοδο, ενώ έξω από αυτά υπήρχε μικρό τοιχάριο από πλίνθους. Ο θάλαμος είναι τετράγωνος με διαστάσεις 2,63 x 2,63 μ. και βρίσκεται 0,26 μ. χαμηλότερα από το δάπεδο της εισόδου. Καλύπτεται με πυραμιδοειδή στέγη, που αρχίζει σε ύψος 1,18 μ. από το δάπεδο. Δεν είναι γνωστό, αν η στέγη κατέληγε σε οξεία κορυφή ή αν έκλεινε με τετράγωνη πλίνθο, καθώς το ανώτατο τμήμα της είχε καταστραφεί από αρχαιοκάπηλους. Σήμερα το ανώτατο ύψος του θαλάμου είναι 3,30 μ. Οι κυβόλιθοι που χρησιμοποιήθηκαν στο εσωτερικό του είναι πολύ καλά λαξευμένοι, με λεία επιφάνεια και τέλεια εφαρμογή. Στους εσωτερικούς τοίχους και σε κανονικές αποστάσεις διακρίνονται τα ίχνη σιδερένιων καρφιών, στα οποία θα ήταν κρεμασμένα διάφορα αντικείμενα. Στη δυτική πλευρά, στους δύο κατώτερους δόμους υπάρχει τοιχογραφική παράσταση, που χρονολογείται στα τέλη του 4ου αι. π.Χ. Απεικονίζεται σκηνή νεκρόδειπνου, θέμα που συναντάται πολύ συχνά σε ταφικά μνημεία. Το δάπεδο του θαλάμου καλύπτεται με ασύμμετρες πλάκες, όπως και το δάπεδο του στομίου.

Στο εσωτερικό του τάφου αποκαλύφθηκαν τμήματα δύο σαρκοφάγων. Η μία, εξαίρετης κατασκευής, κατελάμβανε το μήκος της βόρειας πλευράς και βρέθηκε σπασμένη (από τους αρχαιοκάπηλους) σε πάρα πολλά κομμάτια. Έφερε γραπτό διάκοσμο, ο οποίος διατηρήθηκε σε καλή κατάσταση και χρονολογήθηκε στον 4ο αι. π.Χ. Διέθετε σαμαρωτό κάλυμμα, αποτελούμενο από δύο κομμάτια που κατέληγαν σε αετώματα, τα οποία έφεραν επίσης ζωγραφικές παραστάσεις, με σκηνές κυνηγιού κάπρου. Το αέτωμα της πρόσοψης επιστεφόταν με ακρωτήρια. Η δεύτερη σαρκοφάγος, που καταλάμβανε το μήκος της νότιας πλευράς, διατηρήθηκε ακέραια. Ήταν μονολιθική, καλυπτόταν με μια πλάκα και έφερε ως μόνη διακόσμηση τα ίχνη βελονιού. Στο εσωτερικό της περιείχε ξύλινη λάρνακα, το περιχείλωμα της οποίας έφερε ανάγλυφη διακόσμηση μαιάνδρου. Στα ευρήματα του τάφου ανήκουν χάλκινα καρφιά, ζεύγος σιδερένιων καττυμάτων (σόλες από υποδήματα), ζεύγος τροχών, όστρακα μικρών μελαμβαφών αγγείων και κομμάτια ξύλων από τις λάρνακες. Στα περιεχόμενα του τάφου πρέπει να ανήκε και το χρυσό περιδέραιο, που βρέθηκε τυχαία κοντά στο άνοιγμα της κορυφής του μνημείου.