Πρόκειται για διώροφο κτίσμα επί της κεντρικής πλατείας της Σπάρτης. Η ανέγερσή του χρονολογείται το 1906, όπως αναφέρεται στην μετόπη του στηθαίου του προστώου. Η τυπολογία της αρχιτεκτονικής του είναι κλασικιστική, στο πνεύμα του νεοκλασικισμού.

Η ογκοπλαστική σύνθεσή του και η μορφολόγηση των όψεων, καθώς και η εσωτερική διάρθρωσή του χαρακτηρίζεται από την αναλογική σχέση στερεότητας-πλαστικότητας και την αρμονική εναλλαγή των πλήρων και κενών επιφανειών των όψεων, από την ιεραρχία της εσωτερικής τυπολογίας του και από την μορφολογική και διακοσμητική του δομή (κορνίζες, τραβηχτά, ψευδοπεσσοί, κιονόκρανα, γεισίποδες, ακροκέραμοι).

Η σύνθεση του κτίσματος παρουσιάζει τριμερή κατανομή στην κάτοψη, στις όψεις και στην επικάλυψη-στέγη. Η χρήση των αετωμάτων στα παράθυρα και στα ακραία τμήματα του κτίσματος συμπληρώνει τη συνθετική-δομική του συγκρότηση.

Το κτήριο σαν τόπος διοίκησης και σαν αρχιτεκτονικό μνημείο αντιπροσωπεύει μία ιδέα διοίκησης στο κέντρο του ιστού της πόλης. Η αρχιτεκτονική του σύνθεση και η τυπολογία του καθορίζεται άμεσα από το χαρακτήρα και την ιδέα που αντιπροσωπεύει, ως δημοσίου κτηρίου επί της κεντρικής πλατείας.