Τριώροφο κτήριο με λιτά μορφολογικά στοιχεία. Χαρακτηριστικό είναι το μαρμάρινο πρόπυλο της εισόδου. Το ισόγειο είναι επενδυμένο με μαρμάρινες πλάκες και τα ανοίγματα φέρουν διακοσμητικές σιδεριές. Η κύρια είσοδος έχει μαρμάρινο θύρωμα που απολήγει σε διακοσμητική μαρμάρινη κορνίζα. Οι όροφοι χωρίζονται με τραβηχτό γείσο. Χαρακτηριστικό της όψης είναι το μπαλκόνι που στηρίζεται σε μαρμάρινα φουρούσια.

Μετά από σύναψη δανείου 130.000 δρχ. με την Εθνική Τράπεζα αποφασίστηκε να κτισθεί το Δημοτικό Μέγαρο στο τελευταίο υπόλειμμα του κήπου του λαού, στη δυτική πλευρά της οδού Αθηνάς. Η αρχιτεκτονική μελέτη ανετέθη στον αρχιτέκτονα Π. Κάλκο (επί δημάρχου Π. Κυριακού) και τον Οκτώβριο του 1872 άρχισε η οικοδόμηση του κτηρίου, το οποίο περατώθηκε τον Μάιο του 1874.

Το κτήριο ήταν αρχικά διώροφο, σε αυστηρό νεοκλασικό ρυθμό. Το 1901, επί δημαρχίας Σ. Μερκούρη, έγιναν εργασίες επισκευής και διακόσμησης. Το 1937 προστέθηκε ο δεύτερος όροφος.

Με την Υ.Α. ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/507/13609/30.3.89, ΦΕΚ251/Β/12.4.89 έχει χαρακτηρισθεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο αφ' ενός διότι είναι κτήριο σημαντικό για την μελέτη της ιστορίας της αρχιτεκτονικής και πολεοδομικής εξέλιξης της πόλης, αφ' ετέρου διότι αποτελεί χαρακτηριστικό σημείο αναφοράς στη ζωή των κατοίκων της Αθήνας.