Χορηγικό μνημείο κτισμένο στην δυτική πλευρά της οδού Τριπόδων από τον Λυσικράτη, το 335-334 π.Χ., όπως αναφέρει επιγραφή χαραγμένη στο επιστύλιο.

Είναι κτίσμα κυκλικό, κτισμένο πάνω σε τετραγωνικό βάθρο από πωρόλιθο (πλευράς 2,93 μ.) με έξι κορινθιακούς κίονες από πεντελικό μάρμαρο ανάμεσα σε υμήττιους ορθοστάτες, που αποτελούν και τα πρώτα παραδείγματα κορινθιακού ρυθμού στην Αθήνα.

Εχει ζωφόρο με σκηνές από τη ζωή του Διονύσου, μονολιθική στέγη με φυλλωτή την άνω επιφάνεια που κορυφώνεται σε βάση υπό μορφή ακάνθου, όπου πατούσε ο χορηγικός τρίποδας.

Το μνημείο - γνωστό και σαν "Φανάρι του Διογένη" - είχε ενσωματωθεί το 1669 σε γειτονικό Μοναστήρι Καπουτσίνων και χρησιμοποιείτο από τους μοναχούς ως αναγνωστήριο και βιβλιοθήκη, αφού είχαν μετακινήσει τον ένα ορθοστάτη για να ανοίξουν είσοδο. Η μονή καταστράφηκε κατά την Ελληνική Επανάσταση.

Αποτελεί το κέντρο ενδιαφέροντος της ομώνυμης πλατείας. Είναι το καλύτερα σωζόμενο παράδειγμα χορηγικού μνημείου.