Από τα παλαιότερα θέατρα στον αρχαίο ελληνικό κόσμο είναι το περίφημο θέατρο των Αιγών, μνημείο στενά συνδεδεμένο με την πολιτική ιστορία της αρχαίας Μακεδονίας. Στο κέντρο της ορχήστρας του δολοφονήθηκε ο βασιλιάς Φίλιππος Β΄, την ημέρα των γάμων της κόρης του, το 336 π.Χ., γεγονός που σήμανε την άνοδο στο θρόνο του γιου του, Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το θέατρο βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση από το ανάκτορο, περίπου 60 μ. βόρεια από τη δυτική πτέρυγά του, στοιχείο που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα δύο οικοδομήματα ανήκαν σε ενιαίο αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και κατείχαν, μαζί με την αγορά και άλλα δημόσια κτίσματα, κεντρικό ρόλο στην πολιτική και πολιτιστική ζωή της πόλης. Μάλιστα, είναι πιθανό, ότι δύο μεγάλοι δρόμοι στα ανατολικά και δυτικά του θεάτρου οδηγούσαν ο ένας στο ανάκτορο και ο άλλος στο ναό της Ευκλείας με τα αναθηματικά του μνημεία. Η χρονολόγηση του θεάτρου δεν μπορεί να γίνει με ακρίβεια, τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα. Η κατασκευή του τοποθετείται με βεβαιότητα μέσα στον 4ο αι. π.Χ., ίσως στην ίδια περίοδο που στην Αθήνα κατασκευάσθηκε το θέατρο του Διονύσου.

Η φυσική διαμόρφωση του εδάφους κάτω από το ανάκτορο των Αιγών δεν είναι ιδεώδης για την κατασκευή θεάτρου, η θέση, όμως, είναι προνομιακή, καθώς το κοίλο έχει βορινό προσανατολισμό, και έτσι οι θεατές απολάμβαναν μπροστά τους τον απέραντο μακεδονικό κάμπο. Από το μνημείο η ανασκαφή έχει αποκαλύψει το σύνολο σχεδόν των λίθινων εδωλίων της πρώτης σειράς, το ρείθρο, τους τοίχους των παρόδων, τα θεμέλια της σκηνής και το λίθο της θυμέλης. Το κοίλο χωρίζεται σε εννέα κερκίδες. Η πρώτη σειρά των εδωλίων, κατασκευασμένη από μεγάλους πωρόλιθους, είναι καμπύλη, ενώ τα δύο άκρα της ευθυγραμμίζονται και σχηματίζουν πέταλο. Η ανασκαφική έρευνα έδειξε ότι λίθινα ήταν μόνο τα εδώλια της πρώτης σειράς. Τα υπόλοιπα ήταν πιθανότατα κατασκευασμένα από ξύλο και μόνο οι διάδρομοι των κερκίδων ήταν στρωμένοι με μικρές ακανόνιστες πέτρες. Μπροστά από τα λίθινα εδώλια και γύρω από την ορχήστρα υπήρχε το ρείθρο, αγωγός για την απομάκρυνση των νερών της βροχής, με πλάτος 0,50 μ. και βάθος 0,27 μ. Η ορχήστρα, διαμέτρου 28 μ., είναι πολύ μεγάλη σε σύγκριση με άλλα αρχαία θέατρα. Στο κέντρο της αποκαλύφθηκε ο λίθος όπου στηριζόταν η θυμέλη, ο βωμός του Διονύσου. Ήταν καλυμμένος με επίχρισμα, για να μην φαίνονται οι ανωμαλίες της επιφάνειάς του, η οποία πρέπει να ήταν ορατή. Οι πάροδοι του θεάτρου ήταν διαμορφωμένες με διαφορετικό τρόπο η καθεμία. Στη δυτική αποκαλύφθηκαν τα θεμέλια αναλημματικού τοίχου σε μήκος 20 μ. Αντίστοιχα, στην ανατολική πάροδο, οι λίθοι του αναλημματικού τοίχου με μήκος 14,60 μ. ακολουθούσαν τη φυσική κλίση του εδάφους, ενώ ένας άλλος αναλημματικός τοίχος σε μήκος 15,23 μ., κάθετος στον προηγούμενο, συγκρατούσε το χώμα από το νότο προς το βορρά. Από τη σκηνή του θεάτρου, που φαίνεται ότι ήταν απλό οικοδόμημα με δύο κλειστές πτέρυγες και κεντρική στοά, σώζονται μόνο τα θεμέλια στο ανατολικό τμήμα, όπου το περίγραμμά τους σχηματίζει Γ (12,40 x 2,50 μ.).

Το θέατρο καταστράφηκε το 2ο αι. π.Χ. και εγκαταλείφθηκε οριστικά. Αποκαλύφθηκε το 1982 και η ανασκαφή του πραγματοποιήθηκε το 1983, ενώ η συστηματική μελέτη του είναι σε εξέλιξη από την ανασκαφέα του, καθηγήτρια Στέλλα Δρούγου.