Το σπήλαιο των Νυμφών βρίσκεται στις Καμάρες της Σίφνου, νοτιοανατολικά του οικισμού, στη θέση Κορακιές. Αριστερά της εισόδου της σπηλιάς, επιγραφή χαραγμένη με βελόνι στο βράχο οριοθετεί και δηλώνει την ταυτότητα αλλά και την ιερότητα του χώρου: ΝΥΦΕΩΝ ΙΕΡΟΝ.

Αρκετοί από τους περιηγητές, αλλά και από τους ιστορικούς και λαογράφους της Σίφνου, αναφέρονται στο σπήλαιο των Νυμφών, που αποτελεί ένα μικρό σπήλαιο, βάθους περίπου 10 μέτρων σήμερα, με λιθωματικό διάκοσμο στο νότιο και στο ανατολικό πλευρικό του τοίχωμα. Στην σύντομη ανασκαφική έρευνα που πραγματοποιήθηκε την άνοιξη του 2002 αποκαλύφθηκε στο βάθος του φυσική μικρή λεκάνη, όπου πιθανότατα συγκεντρωνόταν το νερό και από εκεί, υπόγεια, κατέληγε σε μικρό χείμαρρο που το οδηγούσε στον Λειβαδά.

Τα ευρήματα του σπηλαίου υπήρξαν ελάχιστα και διαχρονικά. Οι Νύμφες και στη Σίφνο φαίνεται ότι είχαν στενή σχέση με την φύση και το γονιμοποιό στοιχείο το νερό, και στο ιερό τους πρέπει να λατρεύονταν ως Δαίμονες της φύσης, προστάτες των ζώων. Πιστοί προσκυνητές τους θα ήταν κυρίως βοσκοί, κυνηγοί και αγρότες. Τα λιγοστά ευρήματα του Νυμφαίου της Σίφνου που περιορίζονται σε τμήματα χρηστικών αγγείων και υπολείμματα καύσεων, και η απουσία αναθηματικών αγγείων ή ειδωλίων, φανερώνουν έναν ιδιαίτερο, λαϊκό τόπο και τρόπο λατρείας, που αφορά κυρίως σε έναν ιερό χώρο προσευχής και σε προσφορές αιματηρές ζώων και αναίμακτες των αγαθών της γης και της κτηνοτροφίας.

Η επιγραφή ΝΥΦΕΩΝ ΙΕΡΟΝ, γραμμένη στην ιωνική διάλεκτο, με γραφή που προσομοιάζει στην Παριανή, δεν μας δίνει μόνο την ταυτότητα του σπηλαίου και την θέση του βωμού, αλλά χρονολογεί και την ακμή της λατρείας στο σπήλαιο, γύρω στα τέλη του 6ου με αρχές 5ου αι.π.Χ.