Η Νικόπολη κτίστηκε από τον Οκταβιανό - Αύγουστο μετά τη νίκη του στη ναυμαχία του Ακτίου κατά του Αντωνίου και της Κλεοπάτρας (31 πΧ), πιθανώς στα έτη 30 - 28 πΧ. Συνοικίσθηκε από τον πληθυσμό ηπειρωτικών και αιτωλοακαρνανικών πόλεων και ιταλών αποίκων και απόκτησε από την αρχή χαρακτήρα ελληνικό. Κόμβος συγκοινωνιακός και εμπορικός ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση με λιμάνι στο Ιόνιο και στον αμβρακικό κόλπο, έγινε πρωτεύουσα της ρωμαϊκής επαρχίας της Παλαιάς Ηπείρου και επισκοπική της έδρα γνωρίζοντας μεγάλη ακμή. Η οικονομική και πολιτική κρίση του 3ου μΧ αιώνα, οι σεισμοί και οι εισβολές των Γότθων βλάπτουν σοβαρά τη ζωή της πόλης. Το 395 λεηλατείται από τον Αλάριχο και το 475 την κυριεύουν οι Βάνδαλοι. Με την εισβολή των Γότθων του Τοτίλα (551 μΧ) αρχίζει η παρακμή της και στα τέλη του 9ου ή αρχές του 10ου αιώνα παύει να ζεί.